استادی که احساس غریبگی می‌کرد

موزه‌ی «تیت» بریتانیا نمایشگاهی از آثار ویلیام ترنر‌ را با عنوان «جهان مدرنِ ترنر»، تا تاریخ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱ به نمایش گذاشته است. ایده‌‌ی این نمایشگاه همان‌طور که از عنوان آن پیداست، بر اساس تفسیر جامعه‌شناختی و سیاسی از آثار ترنر شکل گرفته است. به این دلیل در متن حاضر، لارا کامینگ این نمایشگاه را تقلیل آثار ترنر به بیانیه‌ی اجتماعی می‌داند، چنانکه گویی ترنر یک روزنامه‌نگار است و نه یک هنرمند. این نگاه در تعارض با تفسیر جاناتان جونز، منتقد گاردین است که تفسیری تأییدآمیز و ستایشگر از ایده‌ی از این نمایش دارد. (متن را در اینجا بخوانید)‌. ما هر دو متن را ترجمه کردیم تا مروری باشد بر یکی از گره‌گاههای اصلی نقد هنری: آثار هنری تا کجا ابژه‌های آزاد و محضِ زیباشناختی‌اند و تا کجا (و چگونه) می‌توانند همچون سندی از «روحِ زمانه» تفسیر شوند؟