احمد مرشدلو آثارش را مهر ماه سال ۱۴۰۳ در گالری هور به نمایش گذاشت. این نمایشگاه شامل دو کار بزرگ پنج لته و پنج کار مستقل دیگر بود. عموم کارها مضامین اجتماعی داشتند و مستقیم یا غیرمستقیم به مسائل انسان، در تاریخ و جغرافیای این مرز و بوم می‌پرداختند.
شکم‌های ورم‌کرده، صورت‌های آفتاب سوخته، رگ‌های بیرون‌جسته، چهره‌های بی‌دندان، نگاه‌های ماسیده، دنده‌های قابل لمس، چین‌وشکن‌هایی که پاها را می‌پوشاند، تسمه‌ها، کمربندها، دست‌ها، ساعت‌ها، لک‌وپیس‌ها، زخم‌ها، اندام‌های باندپیچی شده، کودکانی که طعمه‌ی آینده‌ای ناشناس می‌شدند، مردان نیمه‌برهنه و زنانی که آنقدر دور بودند که جز پارچه‌ای سیاه چیزی گویای حضورشان نبود، خط به خط، به گونه‌ای تخت، از پیش چشمانمان می‌گذشت. میان این توده‌ی ضعیف، که نه نور نجاتشان می‌داد نه تاریکی، پیکان پوشیده‌ای بود؛ مخصوص حمل و نقل اجساد بود گویا…
این‌ها روایت نقاشی‌ست که زندگی را در دو قاب پنج لته این‌گونه توصیف می‌کند: خفقان‌زده، دردآور و دریغ و دریغ و دریغ.
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.