بخشی از متن:
نمایشگاه نقاشیهای درویش در دانشسرای عالی (دارالمعلمین عالی) از نظر هنری جالب توجه است. درویش سعی کرده است که به اسلوبِ ریزهکاری ایران شکل و صورت تازه و جدیدی بدهد، یعنی آنچه را که قدیم با خطهای نازک و ریزهکاری مجسم میکرده و برای هر نقشه سالها وقت صرف میکردند، درویش با رنگ و با حرکات مخصوص، به شکل درآورده است. گذشته از اینکه به عقیدهی ما، درویش کاملاً از عهدهی این امر مشکل و این اختراع تازه برآمده، ما میخواهیم بگوییم، که با این اقدام، او به نقاشی اسلوب ایرانی که مانند شعر ایرانی در جلد چند سال خمود و بیروح شده بود، روح تازهای بخشیده است. اگر از چند پارچه نقاشیهای اسلوب ایرانی صرف نظر کنیم، بیشتر آنها یک نوع هنر تزئینشده و حالت هنر حقیقی را به کلی از دست داده بود؛ بیشتر نقاشیهای این اسلوب، بیروح و بیهیجان بود. درویش با این اختراع و کشف هنری خود در عین اینکه کاملاً از اسلوب ایرانی پیروی کرده و حتی صورتها را نیز، آنجایی که لازم دانسته مطابق اسلوب ایرانی، چینی، مغولی کشیده است، معهذا در رنگآمیزی و حرکاتِ تجسم احساسات، کاملاً متجدد و ترقیخواه است. …
۰ دیدگاه
هنوز بررسیای ثبت نشده است.