مستند «لوسین فروید: نقاش زندگی»

عنوان: لوسین فروید: نقاش زندگی | Lucian Freud: A Painted Life

کارگردان: رندال رایت

زمان: یک ساعت و سی دقیقه

محصول: آمریکا

سال ساخت: ۲۰۱۲

ترجمه: سالومه سوزنچی

‌‌

درباره‌ی مستند نقاش زندگی

مستند «نقاش زندگی» به زندگی و آثار لوسین فروید می‌پردازد. اندکی پیش از مرگش، فروید از ساخت این مستند حمایت کرد. در این فیلم، لحظات منحصربه‌فردی از او ثبت شده که در حال نقاشی آخرین اثرش، پرتره‌ی دستیارش دیوید داوسون است. این فیلم همچنین شامل روایت‌های صریحی از سوی کسانی است که این شخصیت استثنایی را می‌شناختند و دوستش داشتند. اعضای خانواده‌ی بزرگ او، دوستان نزدیکش از جمله دیوید هاکنی و ژنرال اندرو پارکر بولز، دلالان آثارش، مدل‌هایش و معشوقه‌های پیشین او، برای نخستین بار درباره‌ی مرد پیچیده‌ای صحبت می‌کنند که زندگیش را وقف هنر کرد. این فیلم نشان می‌دهد که فروید هرگز همرنگ جماعت نبود و شهرت را تنها در سال‌های پایانی زندگی‌اش به‌دست آورد. او از جریان‌های هنری زمان خود دوری گزید و به هنر فیگوراتیو و پرتره‌پردازی پایبند ماند و این سبک را با دقتی عمیق دنبال کرد، چنان‌که برخی از بزرگترین آثار دوران ما را خلق کرد.

‌

برای تماشای مستند، ابتدا اشتراک بگیرید و سپس روی «مشاهده» کلیک کنید. در صورتی که در فرایند خرید اشتراک یا تماشا با مشکلی مواجه شدید، از طریق بخش دیدگاه در انتهای همین صفحه، با ما در ارتباط باشید.

‌

لوسین فروید و دیوید هاکنی، عکس از دیوید داوسون، ۲۰۰۲

‌

لوسین فروید که بود؟

لوسین فروید (Lucian Freud) یکی از برجسته‌ترین نقاشان معاصر بریتانیایی و نوه‌ی معروف روانکاو، زیگموند فروید است. او در ۱۹۲۲ در برلین متولد شد و در دهه‌ی ۱۹۳۰ به دلیل اوضاع سیاسی آلمان، به بریتانیا مهاجرت کرد و در مدرسه‌ی مرکزی هنرها و صنایع دستی لندن (۱۹۳۹) و کالج گولدسمیت (۱۹۳۹-۱۹۴۳) آموزش دید. فروید به خاطر پرتره‌های واقع‌گرایانه از چهره‌های انسانی شهرت دارد. او در آثارش به کنکاش عمیق در روان انسان و نشان دادن آسیب‌پذیری‌ها و نقص‌های فیزیکی و روانی مدل‌هایش می‌پرداخت. شیوه‌ی نقاشی او با جزئیات فراوان و استفاده از رنگ‌های خام، باعث شده آثارش تاثیر بصری و احساسی زیادی داشته باشند.

فروید در آثار اولیه‌اش، چهره‌ی دوستان و آشنایان خود را به شیوه‌ای واقع‌نما با رنگ‌های سرد و خاموش و حال و هوای غریب تصویر می‌کرد. از اواخر دهه‌ی ۱۹۵۰، روش قلمزنی آزادانه‌تری را با رنگ‌های پرمایه برگزید، بدون آنکه دقت مشاهده‌اش را از دست دهد. وی برای ترکیب‌بندی متعادل و وحدت اجزای تصویر اهمیت بسیار قایل بود. موضوعات نقاشی‌اش عمدتاً تک‌چهره و بدن برهنه بودند که غالباً طی چند ماه روی هر یک از آن‌ها کار می‌کرد. او در بازنمایی پوست و گوشت بدن مهارتی کم‌نظیر داشت (مادر نقاش–۱۹۸۲). فروید در نقاشی طبیعت بیجان‌ها، فضاهای داخل خانه و صحنه‌های شهری نیز همان باریک‌بینی و وفاداری به واقعیت را نشان داده‌است. نمونه‌های دیگری از آثارش: درون خانه در پدینگتون (۱۹۵۱)؛ دختر با یک سـگ سـفید (۱۹۵۲)؛ انعکاس چهره‌ی هنرمند در آیینه و دو کودک (۱۹۶۵)؛ مرد گنده (۱۹۷۲)؛ رز (۱۹۷۹)؛ و طرح سر یک مرد (۱۹۹۳).