از دهه ۸۰، هنرمندان عکاس به طور فزاینده‌ای، سروع به طراحی تصاویر خود کردند. آن‌ها با پیروی آگاهانه از مسیری که به واسطه تبلیغ باب شده بود، از تخیل و هوش بهره گرفتند تا بر سخت‌گیری‌های مدرن کلاسیک چیره شوند؛ و به جای‌آنکه موضوعات را در واقعیت بیابند و عکسی صریح از آن بگیرند، دنیاهای تصویری جدیدی را ابداع کردند. آن‌ها اغلب به کمک ایده‌های درخشان و نامتعارف، تصاویر خود را دستکاری می‌کردند و در نتیجه به چالش‌های پست‌مدرن دامن می‌زدند.
کرودسون نیز از جملۀ این هنرمندان است که برای تحقق دادن به تخیلات کابوس زده‌اش، جمیع امکانات موجود پیرامونش را به خدمت می‌گیرد.طراحی، آماده‌سازی و اجرای اینچنین صحنه‌هایی دیگر از پس عکاس دوربین به دوشِ تنها و پرسه‌زن برنمی‌آید. این روزها در صفحات پایانی بسیاری از کتاب‌های عکاسی، لیست بی‌شمارِ کسانی را می‌بینم که با تخصص‌های متعدد به عنوان Crew در خدمت تولید این تک عکس‌هایند. چیزی شبیه تیتراژ پایانی فیلم‌ها.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
