این گفتگوها در تابستان ۱۳۸۰ و هنگام برگزاری سمیناری در زمینه نقد فیلم در موزه هنرهای معاصر تهران انجام شدند. ویکتور پرکینز و داگلاس پای به شرکت در این سمینار دعوت شده بودند. هر دو نویسنده و منتقد فیلم انگلیسی هستند.آنها بیشتر شهرت خود را به خاطر نوشتن در مجله مشهور فیلم Movie کسب کردهاند. ویکتور پرکینز به نسلی قدیمیتر تعلق دارد که در دهه ۱۹۶۰ Movie را بنیان گذاشتند و با مقالاتشان درباره سینمای امریکا و کارگردانان به رغم آنها پراهمیتِ این سینما جریان بحثانگیزی را در دنیای نقد فیلم بریتانیا آغاز کردند.
ویکتور پرکینز در ایران به خاطر ترجمه شدن تنها کتاب عمدهاش فیلم به عنوان فیلم نامی آشناتر است. داگلاس پای از اواسط دهه ۱۹۷۰ به گروه ثابت نویسندگان نقد فیلم Movie پیوست. هر دو منتقد هنوز هم از جمله به گواهی مقالاتشان در شمارهای متأخر از Movie که به همراه داشتند، دلبستهی سینمای آمریکا در دهههای پیش و کاوش موشکافانه در آثار آن سینما هستند. این دلبستگی از لحاظ وفاداری به اصل تخصص در کار نقد فیلم، شایان توجه و ستایش. Movie، چنان که از حرفهای آنها برمیآید، نامرتب و با فاصله چاپ میشد. ولی مجله فیلم Movie ثابت کرد که میتوان فارغ از کمیت، تأثیر شگرفی بر جای گذاشت. از طریق این گفتگوها دورهای از تاریخ سینما تداعی میشود که طی آن چالشی سخت پرشور و زنده شد و با سینمای غبطهبرانگیز معاصر خویش، پیوندی پرثمر و الهامبخش یافت.
“کامبیز کاهه”
آنچه در این جستار میخوانیم:
روزی روزگاری در Movie / گفتوگو با ویکتور پرکینز
زنده باد تفسیر / گفتوگو با داگلاس پای