عنوان: ادگار دگا: شوق کمال / Edgar Degas: Passion for Perfection
کارگردان: دیوید بیکرستاف
زمان: ۱ ساعت و ۲۵ دقیقه
مترجم: مهدیه کُرد
سال ساخت: ۲۰۱۸
ساخته‌ی موزه‌ی فیتزویلیام، کمبریج
تماشای تریلر مستند
در اکتبر ۲۰۱۷، موزه‌ی فیتزویلیام، به مناسبت صدمین سالگرد درگذشت دگا، نمایشگاهی با مجموعه آثار این هنرمند برگزار کرد. این مجموعه که شامل نقاشی‌ها، طراحی‌ها، پاستل‌ها، حکاکی‌ها، مونوتایپ‌ها و مجسمه‌هایی از برنز و موم بود، جامع‌ترین مجموعه آثار دگا در بریتانیا به شمار می‌رود. تنوع گسترده‌ی این رسانه‌ها فرصتی فراهم کرد تا عطش بی‌پایان دگا به آزمایش و نوآوری مورد بررسی قرار گیرد، جنبه‌ای از کار اون که برخی آن را به تردید دائمی‌اش نسبت می‌دادند و برخی دیگر «اشتیاق برای کمال»
برای تماشای مستند، ابتدا اشتراک بگیرید و سپس روی «مشاهده» کلیک کنید. در صورتی که در فرایند خرید اشتراک یا تماشا با مشکلی مواجه شدید، از طریق بخش دیدگاه‌ها در انتهای همین صفحه، با ما در ارتباط باشید.
درباره‌ی ادگار دگا
ادگار دگا (Edgar Degas)، نقاش و چاپگر و پیکره‌ساز فرانسوی، به اعتبار نگاه نو به زندگی شهری و نوآوری‌هایش در طراحی و رنگ‌پردازی، در زمره‌ی هنرمندان پیشرو سده‌ی نوزدهم به شمار می‌آید.
ادگار دگا پس از تحصیل در رشته‌ی حقوق برای هنرآموزی به بوزار رفـت (۱۸۵۵) و مبانی طراحی آکادمیک را زیر نظر یکی از شاگردان انگر فراگرفت. چند سالی در ایتالیا به مطالعه‌ی آثار استادان رنسانس پرداخت. پس از بازگشت به پاریس (۱۸۶۰) مطالعه‌ی آثار کلاسیک را در موزه‌ی لوور ادامه داد. آثار او در این دوره نشان‌دهنده‌ی وفاداری به اصول سنتی است (جوانان اسپارتی در حال ورزش ـ حـدود ۱۹۶۰). اما چندی بعد، نقاشی تاریخی و قراردادهای کلاسیک ملازم آن را کنار گذاشـت و به نقاشی از صحنه‌ها و چهره‌هـای معاصر روی آورد. احتمالاً آشنایی با مانه (۱۸۶۱) در انتخاب راه تازه‌اش بی‌تأثیر نبود. دیری نگذشـت کـه دگا در اعتراض به عقیم‌بودن هنر آکادمیک با جنبش امپرسيونيسم همسو شد و حتی در هفت کارنمای امپرسیونیست‌ها شرکت کرد. اگرچه او هیچ‌گاه نقاشی «هوای باز» و ثبت جلوه‌های متغیر نور و جو را نپذیرفت، در کوشش برای ضبط مشاهدات اتفاقی با امپرسیونیست‌ها قرابت داشت. (درباره‌ی سبک‌های هنری بخوانید.)
ادگار دگا، کلاس رقص، ۱۸۷۴
نقاشی‌های دگا
موضوع اصلی کار دگا رقصندگان، سوارکاران و استحمام‌کنندگان بودند. از اوایل دهه ۱۸۷۰، با انتخاب زوایای دید غیرمعمول به تجربیات تازه‌ای در ثبت صحنه‌ها دست زد. با بهره‌گیری از باسمه‌ی ژاپنی و امکانات عکاسی توانست خود را از قید تقارن و تعادل در فضاسازی سنتی برهاند. در دو دهه‌ی آخر عمرش که تقریباً نابینا شده بود، یکسره از اجتماع کنار گرفت.
دگا محیط زندگی انسان صنعتی سده‌ی نوزدهم – منظر‌ه‌ی شهری، خیابان، خانه، مکان‌های نمایش و تفریح و محل کار طبقات مختلف اجتماعی را باز یافت و به تصویر کشید. آنچه را از افعال و حرکات مردم شهری می‌دید، بعداً در کارگاه خود به صورت ترکیب‌بندی‌های دقیق و سنجیده درمی آورد. به این منظور از عکاسی، دانش انباشته‌شده در موزه‌ها، دستاوردهای صنعتگران و کشفیات بصری امپرسیونیست‌ها بهره می‌گرفت. او چاپ دستی را نیز آزمود، نقاشی با پاستل را تکمیل کرد، و با گل و موم به پیکره‌سازی پرداخت تا حرکت‌های رقصنده‌ها و اسب‌های مسابقه را بهتر بشناسد. این مجسمه‌های تمرینی را هرگز به نمایش نگذاشت، اما پس از مرگش در قالب برنزی حفظ شدند.
مجید صالح‌نیا –
با سلام و درود.خواستم بگم اون ویدیوی کوتاهی که درباره چاپ های دگا گذاشتید رو هم بعد مستند دیدم و واقعا لذت بردم.