
بخشی از متن:
«عکاسی طبیعت (Nature Photography)»، سَرمجموعهی گرایشهای متنوع و مستند عکاسی است، که به جغرافیای طبیعی کرهی زمین میپردازد. مانند پرداختن به جانوران، گیاهان، جمادات، اقوام و نژادها، دریاها، اقیانوسها، کوهها و امثال آن. انجام این مجموعه از شاخههای متنوع، و در بسیاری از موارد جز در هر یک از اجزای کوچک آن، از عهدهی یک شخص برنمیآید، و کار موسسات توانمند بزرگ مثل «National Geographic» است. تا با بنیهی مالی و انسانی کافی، برنامههای مدون و در ارتباط با متخصصان کارآمد هر رشته، به اجرای اجزای کارها از جمله عکاسی بپردازند و در انتشار و نحوهی نگهداری آثار بدست آمده روش علمی بکار گیرند.
در ایران فعالیت های مربوط به عکاسی طبیعت بیسابقه نیست، اما ناکافی و پراکنده و گاه بدون درنظرداشتن روشهای علمی در برداشت عکسها ، بایگانی و نحوهی ارائه بوده است. بطور مثال سالهاست در مبحث «مردم شناسی» در ایران کارهای علمی و یا تحقیقهای دانشگاهی صورت گرفته است. موزههائی هم در این زمینه دایرند. اما بهتناسب متون و یا آمار موجود، عکس وجود ندارد. همینطور است در مورد حیات وحش، گیاهان و تمام مواردی که تحتنام «عکاسی طبیعت» قرار دارد.
موسسهای که بهصورت فراگیر در زمینهی عکاسی طبیعت در ایران کار کند، حضور و وجود ندارد. آنچه که هست در دل وزارتخانهها، نهادهای دولتی و یا غیردولتی و یا در میان افراد مستقل، پراکنده است. عکاسی حیات وحش در ایران نوپا است. زمان کوتاهی است که به محیطبانان دوربینهائی برای ثبت نوادر موجودات وحشی و یا جمعیت آن دادهاند. مهارت محیطبانان در ثبت تصاویر یکسان و تعلیم یافته نیست، و نتیجهی کارشان هم بهصورت منظم و مدون «بایگانی ماندگار» نمیشود. در جنگلها، دریا و کوهستانها فعالیت در زمینهی عکاسی مطلوب نیست. انواع عکسهای طبیعت در نمایشگاهها و مناسبتهائی که در ایران در ترویج عکاسی کوشا هستند پذیرفته نمیشود، مگر آن که بهمناسبت خاصی، مثلاً مسابقهی عکسهای دریائی برگزار شود.
با آن که از تأسیس رشتهی عکاسی دانشگاهی در ایران بیش از ۲۵ سال میگذرد، و تعداد زیاد فارغالتحصیلان این رشته در تناسب با کمبود زمینههای اشتغال، ناهماهنگ است. اما تاکنون کوششی برای تربیت عکاسان برای کارهای علمی صورت نگرفته است. رشتههای مربوط به عکاسی هوائی و دریائی و شرایط جوی و جغرافیائی غیر متعارف در دستور آموزش نیست.
«طبیعت» همواره ملایم و همراه نیست، عکاسی از طبیعت هم همواره برای عکاس ختم بهخیر نمیشود .فیلم معروف «هرتزوگ» بنام «گریزلی من» را بخاطر بیاورید، یا به عکس «می شی یو – هوشینو» از خرس قهوهای نگاه کنید. این آخرین عکسی است که او پیش از کشتهشدن گرفته است. و این نخستینبار است «حرفه: هنرمند» عکس قاتلی را چاپ می کند! …