بخشی از متن:
در کارهای دستی بهزاد نکته‌ای که خیلی جالب دقت و اعتنا میباشد امتزاج و آهنگ رنگها و ثابت ماندن آنها است. اگرچه پنجاه سال پیش از بهزاد در بعضی از آثار (از آنجمله در نقاشی یک مسجد) نمونۀ اینگونه رنگ‌آمیزیها دیده میشود ولی چنانکه دکتر کنل ذکر کرده باز بهزاد یک تازه‌گی بآنها افزوده است. بی‌شبهه نقاشیهای زمان بهزاد از نقاشیهای متقدمین بمراتب بهتر بوده است و آثاریکه از او باقی مانده گواهی میدهد که بهزاد در انتخاب رنگها و بکار بردن آنها ابراز هنر نموده است، مثلاً در اکثر آثار خود در چهره‌های نازک جاذبه‌دار با یک خال سیاه بقشنگی آنها افزوده است و در دورنماهای کوچک یکنوع رنگ سبز که در واقع بسیار خوش‌منظر است دیده میشود که مخصوص کارهای اوست.
در پاریس در میان کولکسیون مسیو دمیوت مینیاتوری هست که تاریخ آن ۱۴۷۲ میباشد و نیز صورت سلطان حسین میرزا که جزو کولکسیون خود مؤلف (مارتین) موجود است اثبات میکنند که بهزاد این‌ها را اول بزرگ کشیده و بعد آنها را کوچک ترسیم کرده است. چنانکه رافائل و سایر نقاشان فرنگ نیز تابلوها را با این ترتیب کشیده‌اند.
جای بسیار تأسف است که بهزاد این طرز نقاشی در و دیوار را که قصر سلطان هرات نیز به آن اسلوب آراسته و به اغلب احتمال از طرف خود بهزاد نقاشی شده است بعدها تعقیب نکرده است. از طرف دیگر در اغلب مینیاتورهای ایران که در عهد رونق صنعت نقاشی یعنی در ۱۲۰۰ ـ ۱۵۴۰ تصویر شده‌اند علایم همان طرز نقاشی دیواری را پیدا میکنیم و این طرز اگر از هر جهت نباشد اقلاً از نقطه نظر تزیین اگر به آثار استادان ایتالیائی فائق هم نباشند حتماً نظیر آنها هستند.
هیچکدام از این استادان ایتالیائی حتی خود (به‌نوززو گوزولی) بقدر نقاشیهای ایرانی در فن تزیین هنر نشان نداده‌اند. …
۰ دیدگاه
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.