بخشی از مقاله:
عباس مرادی جورابی، متولد ۱۳۴۲ ملایر، آشنایی با عکاسی ۱۳۵۹. فارغ‌التحصیل رشته عکاسی از دانشگاه هنر در سال ۱۳۷۳.
اولین نمایشگاه عکس با موضوع شهر تهران در «مرکز مطالعات و تحقیقات شهر تهران» – با عنوان (تهران، فضاها، دیدگاه‌ها) در بهمن ماه ۱۳۷۳.
نمایشگاه دوم در گالری هفت ثمر از (۲۶ خرداد تا ۳۱ خرداد ۱۳۷۴).
در این نمایشگاه ۴۲ قطعه عکس ارائه شده و عکس‌ها همگی رنگی هستند. این نوع عکاسی را می‌توان عکاسی مدرن نامید. که با برداشت کلاسیک و سنتی دربارۀ عکاسی تفاوت دارد. در این نوع نگاه با رویکرد متفاوت و جدیدی به رسانۀ عکاسی نگریسته می‌شود؛ به طوری که عکاسی واقعیات جهان را به گونه‌ای نو می‌نگرد. آنها را در وجهی متفاوت با گذشته ارائه می‌دهد.
در عکاسی مدرن که از پیشگامان آن می‌توان «گری وینوگراند» و «لی فریدلندر» را نام برد. وجه جدیدی از جهان و واقعیت آن مورد کاوش و جستجوی هنرمند قرار می‌گیرد. این عکاسی بر پایۀ تصویر ناب و بی‌واسطه استوار است. جهان، واقعیات و موضوعاتی که عکاس برمی‌گزیند به گونه‌ای ارائه می‌شوند که چهرۀ نهفته و پنهان آنها کشف و ارائه می‌شود، واقعیت و ماهیتی که در پس ظاهر اشیاء و پدیده‌های جهان پنهان مانده و در زندگی روزمره قادر به درک و دریافت آنها نیستیم.
تفاوت هنر و عکاسی مدرن با هنر و عکاسی کلاسیک در این است که در نگرش سنتی ما به هنر، اهمیت اصلی با موضوع هنر است و وظیفۀ هنرمند تنها در بیان موضوعات مهم خلاصه می‌شود. از همین رهگذر برای هنر غایت و هدفی در نظر گرفته می‌شود که عبارتند از: نصحیت‌گری، رسیدن به فضیلت و بطور کلی و بنا به گفتۀ ارسطو «کاتارسیس» …
.
پیشنهاد مطالعه: مقالاتی پیرامون «عباس مرادی»