مطلب پیش‌رو، گفت‌وگوی مجید اخگر، ایمان افسریان، میلاد رستمی و علیرضا رضایی‌اقدم درباره‌ی چند نمایشگاه فصل است. این نمایشگاه‌ها شامل، نمایشگاه امین نورانی و پویا رضی در گالری اثر، داوود زندیان و نصرت‌الله مسلمیان در گالری ایرانشهر، نوشین شفیعی و شهلا حسینی در گالری امکان هستند.
بخشی از متن :
مجید اخگر : به نظرم بحث در مورد کار های امین نورانی را میشود از نکته ی کلی تری شروع کرد که طرح آن در مورد بسیاری از کار های نقاشی زمانه ی ما و دور و بر ما به اشکال متفاوتی روشنگر است: اینکه تصویر عکاسی کار چه تفاوتی‌هایی با تجربه ی مستقیم کار دارد؟ و چرا در بعضی آثار دیدن تصویر کار به به ویژه روی مانیتور کامپیوتر تجربه ی کامل تر یا بهتری از خود کار به دست میدهد، تا تجربه‌ی مستقیم آن. البته منظورم ماندن در سطح این گذاره ی ساده نیست که “اگر تصویر عکاسی یک نقاشی به ویژه رنگ روغن بهتر از اصل کار است،به خاطر ضعف آن است، اگر کار خوب باشد، تجربه ی نزدیک آن چیز دیگری است” …