«گزارشی از کشاکش رویدادهای عکاسی در سالی که گذشت» به قلم زانیار بلوری است. رویدادهایِ هنریِ حوزه‌یِ عکاسی اگرچه تفاوت چندان چشمگیری با سال‌های گذشته نداشتند. اما در مقابل، رخدادهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سال ۹۸ پرافت‌وخیز بودند. طوری که توانستند تأثیراتی هرچند اندک بر روند برگزاری رویدادهای هنری بگذارند. اگر از لغو چندین نمایشگاه به سبب آلودگی هوا و ترس از فراگیری بیماری و یا به تعویق افتادن و تعطیلی چند رویداد برای همراهی با غم و اندوه فراگیر اجتماعی بگذریم. چالش‌برانگیزترین رویداد هنری امسال را باید برگزاری جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر دانست.
بخشی از مقاله:
داوران بخش عکاسی جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر اگرچه پس از تغيير چندباره در نهايت مشخص و اعلام شدند. اما چندين هفته مانده به برگزاری اين رويداد هم‌صدا با داوران ديگر بخش‌های تجسمی شدند. آنها در واکنش به جو پرالتهاب عمومی در کشور به صورت رسمی استعفا دادند. اين استعفا که در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفت و موافقان و مخالفان مصممی داشت در نهايت پذيرفته نشد. و با بازگشت هيئت انتخاب و قبول مجدد داوری برنامه‌های اين جشنواره بی‌کم و کاست پيگيری شد.
با آنکه بحث استعفا و تحريم، حتی در روزهای برگزاری جشنواره، جو پرالتهابی در ميان اهالی سينما و تئاتر به وجود آورد. اما در ميان جامعه‌ی تجسمی واکنش چندانی برنيانگيخت و خيلی زود فراموش شد. مورد بی‌اعتنايی قرار گرفت. در نگاه نخست به‌نظر مي‌رسد دليل اين بی‌اعتنايی را بايد در عمر نسبتاً کوتاه جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر دانست (۱۲ سال). عمری که در مقايسه با سابقه‌ی طولانی‌مدت اين جشنواره در بخش‌های فيلم و تئاتر و موسيقی (بيش از ۳۵ سال) کم‌اهميت جلوه می‌کند. با اين حال فارغ از اين مقايسه، ۱۲ سال دوره‌ی چندان کمی براي برگزاری يک رويداد هنری نيست. جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر را نبايد رويدادی جديد و نوپا قلمداد کرد…