کسب اجازه از طبیعت / گفت‌وگوی بروکز یانسن با مایکل کنا

بخشی از متن:

بیشتر این مجموعه‌ها به طور کاملاً طبیعی شکل می‌گیرند. من فقط هر چیزی را که به ذهنم می‌رسد امتحان می‌کنم. اما طبیعتاً یکی از میان آن‌ها، با نزدیک شدن به فضاهای مشخصی، سرانجام باعث می‌شود که واقعاً دوستش داشته باشم. چیزی که مرا با خودش درگیر کند. برای من، آن فضاها متنوع‌اند. از عکس‌هایی از بازداشتگاه‌های نازی‌ها در اروپا تا نیروگاه‌های هسته‌ای، از کارخانجات، تا فضای داخلی کلاس‌های مهد کودک، کنار دریاها، پارک‌ها و باغ‌ها؛ موضوعات بسیاری برای من جذاب هستند. در همه‌ی آثارم با وجود این، مشخصه‌های ثابتی وجود دارند که در این صحنه‌ها می‌خواهند با حافظه، با زمان، با تغییرات، با احساس و اتمسفری که در آن‌ها حاکم است کاری کنند.

بارها از عکاسان دیگر تأثیر گرفته‌ام مانند بیل برانت، ژوزف سودک و اوژن آتژه. من از مکان‌هایی عکس گرفته‌ام که آن‌ها سال‌ها پیش در قرن نوزدهم و یا بیستم عکاسی کرده‌اند. به این مکان‌ها می‌روم که ببینم چگونه عکاسی کرده‌اند. از چه چیز و چرا عکاسی کرده‌اند. اغلب مجموعه‌هایم را با توجه به آثار آن‌ها بسط داده‌ام. دوست دارم تأویل و نگاه شخصی‌ام را به تأثیراتی که از آن‌ها می‌گیرم بیافزایم.

گاهی مردم از من درباره‌ی فیلم‌ها، دوربین‌ها و زمان ظهور می‌پرسند، که بدانند چگونه می‌توانند به عکاسی منظره بپردازند. اما اولین چیزی که من در عکاسی منظره انجام می‌دهم، بیرون رفتن و صحبت با طبیعت است، یعنی رابطه برقرار کردن و کسب اجازه. این گونه نیست که مانند یک «پاپاراتزی» با یک «لایکا» بیرون بزنی و چند عکس آنی بگیری و تند برگردی و چاپ‌شان کنی.

وقتی که اولین کار تبلیغاتی‌ام را شروع کردم. مطمئنم مانند هر عکاس تبلیغاتی دیگری هر کاری می‌کردم تا زنده بمانم! اما وقتی با گذشت زمان، توانستم زندگی‌ام را از طریق فعالیت هنری‌ام بگذرانم، دیگر بسیاری از پیشنهادات تبلیغاتی را رد کردم. در واقع من در یک مقطع زمانی هفت یا هشت ساله، اصلاً هیچ کار تبلیغاتی‌ای انجام ندادم. بعد از شروع مجدد کار با نماینده‌ی تبلیغاتی‌ام، گه‌گاهی، برای کارخانجات ماشین و تلفن و چند مشتری دیگر عکاسی می‌کنم. این کار را فقط دو یا سه بار در سال انجام می‌دهم که از لحاظ مالی برایم بسیار خوب است و این آزادی را به من می‌دهد که پروژه‌های شخصی دیگری را که از لحاظ مادی امکان‌پذیر نیستند انجام دهم. همچنین انجام دادن کار تبلیغاتی یک چالش خلاق و تکنیکی است. برای بسیاری از عکاسان هنری که هیچ گاه زیر بار این کار نرفته‌اند، انجام دادنش بسیار جذاب خواهد بود چرا که باید بسیار سریع فکر کنند، کار کنند و تصمیم بگیرند، آن هم با توجه به نظریات بسیاری از آدم‌هایی که دور و برت هستند. یک وضعیت غیر عادی و دشوار!