بخشی از مقاله:
اُد نردروم (Odd Nerdrum) از مهم‌ترین نقاشان پُست مدرن معاصر است. چارلز جنکس او را در گروه واقع‌گرایان کلاسیک قرار می‌دهد. و کارهایش را تحت تأثیر روش و ذهنیت تاریخی – روایی سمبولیست‌هایی چون فردیناند هودلر و متفکرینی مانند دریدا می‌داند.
اشارۀ جنکس به اُد نردروم، به مثابۀ تصویرگر جهانی پسافاجعه – Post Apocalyptic – که بازماندگان انهدام حاصل از یک جنگ اتمی را تصویر می‌کند. اشارۀ درستی است. اما مسیر نردروم در تصویرگری جهانی غریب، زدوده شده از اخلاق، و خشک و خالی مانده پیچیدگی بیشتری دارد.
نردروم – تأکیدهای مکرر و مداومش دربارۀ «کیچ» بودنِ کارش به کنار – نقاش پست مدرنِ تمام و کمالی است. تکیه‌گاه اصلی‌اش نقاشی فلاندر و هلند- و در مجموع هنر «نوردیک» – است. و با تماشای مجدد کارهای دو نقاش بسیار تأثیرگذارنده بر کارهایش –پیتر بروگل و رامبراند – می‌توان در درک و بازسازی جهان وهم‌آلود نردروم توفیق بیشتری یافت.
از حیث اجرایی، او هر دو دورۀ متفاوت نقاشی‌های «رامبراند وان رین» را به آزمون و اجرا درمی‌آورد. و با استادیِ تام و تمام، روش ساخت و ساز دقیق پیام و رنگ‌های زبرِ افزوده شده بر جاهای لازم در دوران اولیه آثار او را تقلید می‌کند. و در نمونه‌های دیگر (مثلاً در «تک‌چهرۀ نقاش نشسته در قایق») با به کارگیری ضربه قلم‌های رها و خشن و بی‌پروا و قرار دادن رنگ‌های غلیظ و انبوه و توده شده بر روی هم، به کارهای متأخر او نزدیک می‌شود.
در استفاده از نور متمرکز – کیاروسکورو – و تقلیل دادن رنگ‌ها به سیاه و قهوه‌ای و نارنجی و طلایی و نخودی و قرمز، همانقدر به رامبراند وامدار است که به کاراواجو. و مانند کاراواجو می‌تواند «اساطیر» را در معرض موقعیت‌های زمینی و خاکی و عادی قرار دهد. …
.