معرفی مقاله:
مقاله «پیام توی بطری » به قلم شرمین نادری منتشر شده است. به قول سوزان سونتاگ « هر عکس در طول زمان، تبدیل به یک عکس هنری می‌شود». عکس‌های تاریخی همیشه ذهن بیننده را قلقلک می‌دهند که چه در پس این تصویر نهفته است. آدم‌های آن چه فکر می‌کرده‌اند. ژست‌هایی که گرفته‌اند از چه باب است. اشارت به چه برهه‌ای از تاریخ دارند. شرمین نادری عکس‌های مختلفی را از دل عکس‌های مستند تاریخی انتخاب کرده است. و برای هر کدام داستانی را روایت می‌کند. این داستان‌ها به گونه‌ای با تصاویر درآمیخته‌اند که بدون حضور تصاویر، قصه‌ها بی‌معنا هستند.
به اعتقاد شرمین نادری، واقع‌گرایی یک چیز است و هنر یک چیز دیگر. ستایش ورود عکاسی به ایران، تجربه عکاسان و وقایع‌نگاران در می‌یابیم که واقعیت تاریخ ما چیست. عکس‌های تاریخی در خود پیامی را به همراه دارند. انگار درون بطری قرار گرفته‌اند و به سوی نسلی دیگر روانه شده‌اند. شرمین نادری با قلم خاص خودش از عکس‌های منتخب داستان‌هایی را روایت می‌کند. از جمله: گریبایدوف و زنان گرجی، مهد علیا، انیس‌الدوله، ناصرالدین شاه، میرزارضای کرمانی، تصاویری از تفریحات مردم در زمان قاجار، شورش عشایر فارس، قحطی، تلگرافخانه شیراز، دکتر حشمت، احمدشاه و سردار سپه، کشف حجاب، عکس دکتر فاطمی پس از دستگیری، سه عکس از مصدق، عکس جنگ، یادگاری بکر و واقعی- ۱۷ شهریور و….
.
عكس‌های تاریخی شده (نه صرفا از حیث زیبایی‌شناسی) كه بابت اشاراتشان به فضایی دور از دسترس قدرت تخیل بی حد و حصری را دامن می‌زنند. شرمین نادری با اتكا به این تخیل تاریخی، عكس‌های گوناگونی را (به طورتصادفی) از دل تصاویر مستند ایرانی برگزیده و آنها را مركز و بهانه قرارداده تا حول قصه‌های قبلا خوانده و قصه‌های آمده در ذهنش، یك جابچرخد و به اتفاقاتی اشاره كند كه بی‌حضور این تصاویر نه كامل می‌شد، نه دقیق و نه اینقدرتحریك كننده…