پنجره‌ی همسایه: شبح آزادی (لوئیس بونوئل)

اینجا و آنجا چه بسیار از یکی از بزرگترین فیلمسازان قرنی که گذشت لوئیس بونوئل دیده‌ایم و شنیده‌ایم و خوانده‌ایم.
گشودن دریچه‌ای تازه هرچند دشوار می‌نماید اما همیشه جای خالی او  آنهم در عرصه سینمای فراواقعی که به نوعی آغاز و پایانی شاید با نام او رقم خورده است ذهن هر انسانی که دور از آرمان‌های بی‌ارزش عقل‌گرایانه و پیمان‌های سخیف به ظاهر انسان‌دوستانه و همه دیگر راهکارهای سلطه‌گرایانه واقعیت معمرانه به دنبال عشق می‌گردد را درگیر می‌کند و به عصیان دعوت می‌کند عصیان علیه همه هرآنچه که انسان را در طول تاریخ فریب داده است بنا بر عقیده پل الوار آشکار کردن نادیده‌ها وظیفه شعر است و بونوئل به راستی یک سینماگر شاعر است ساختار غیرعادی سینمای به‌ یاد ماندنی و تکان‌دهنده او روی حافظه هر سینمادوستی حک شده است.
سینمایی نه فقط تکرارناشدنی که دیگر انگار  در این بیست سالی که از مرگش می‌گذرد  اسطوره.