امت گاوین عکاس دهه ۶۰ است که تحت تاثیر فضای اکسپرسیو آن سالها کوشید (و می‌کوشد) تا به عکس‌هایش وجهه‌ایی شاعرانه ببخشد. مفاهیم زمان شمول و جهان شمولی چون اسطوره، اسنا، زمین، زن باروری، تاریخ و… در پس و پشت تمام عکس‌هایش حاضر است تا آن‌ها را از اشارات جزءنگر زمان و مکان کنار عکس به دنیای فراخ و غیرقابل دسترس بکشاند.
از عکاسانی است که تمام ۴۰ سال عمر کاری‌اش را با نوآوری و بدعت سپری کرده تا یک بند خود را دور نزده باشد. عکس‌های هوایی این سال‌هایش همان قدر در اوج و (برای مورخان عکاسی) مثال‌زدنی‌اند که تصاویر خانوادگی دهه شصت‌اش.
امت‌گاوین را یک دهه پیش سر کلاس‌های آقای دهقان‌پور شناختیم تا محرک جست‌وجو‌های بعدی ما شود… که دنبال کنیم و ببینیم که در این سالها کجا بوده و چه کرده (همین سال‌های پشت گوشمان که ما نیز به موازاتش عکاسی می‌کردیم) و نیز بگردیم و بفهمیم که پسرکوچک درون آن اسلایدها (ایلیا)، امروزه جوان سی و چند ساله و عکاس مطرحی شده که عکس‌هایش بی‌شباهت به پدر نیست.
در این جستار کوشیده‌ایم با گردآوری و نگارش مقالات و گفت‌وگوهایی در باب امت گاوین و ایلیا گاوین، نگاهی جامع در رابطه با آثار و دغدغههای تصویری این عکاسان امریکایی داشته باشیم.
در متن “ما نگهبانان این سیاره‌ایم” مارتا شاهرودی سعی در نگارش دقیقِ زندگی‌نامه امت گاوین و عوامل تأثیرگذار بر آثار تصویری او داشته است.
در “نوازش اثیری نقره” آرتور اُلمن از نگاه حاکم بر آثار امت می‌گوید. نگاهی که به زعم اُلمن مبتنی بر تجربیات صوری و فرمالیستی‌ست. بلکه عکس‌های او عموماً بازنمائی نزدیک و صادقانه‌ایست تا بدین وسیله قرائت عمیق‌تری از موضوع را به نمایش بگذارد.
در متنی دیگر پریسا شرعی دست به گردآوری و ترجمه‌ی گزیده‌ای از یادداشت‌های امت گاوین زده است.
“خدا می‌داند کجا هستیم” گفت‌وگویی است میان امت و جان پل کاپونیگرو در باب دغدغههای عکاسانه‌ی این عکاسان امریکایی.
“تاریکخانه” متنی است به قلم امت گاوین. او در این نوشتار از احساساتش می‌گوید. ابتدا درباره آغاز کارش و سپس دربارۀ نکات فنی آثارش.
“داستان‌های خانوادگی” گفت‌وگویی مفصل با ایلیا گاوین است. وی در این گفت‌وگو از منابع اصلی ایده‌های تصویری‌اش می‌گوید. از زادگاهش و ریشه‌های جنوبی و باورهای خانوادگی‌اش.
“سرود رویاها” به تحلیل و بررسی آثار ایلیا می‌پردازد. آثاری که به زعم نگارنده به درک بیشتری نیاز دارند. چرا که شکل ظاهری آن‌ها بسیار غیرعادی می‌نماید. بطور نمونه درختی که توسط بطری‌ها پوشیده شده. کتی که توسط مدارهای الکتریکی روی آن دوخته شده است. یا جعبه‌ای که در میان یک گیرۀ فلزی قرار گرفته از آن زمره می‌باشند.
“چشم‌اندازهای آخر قرن بیستم” عنوان مجموعه آثاری از امت گاوین است که در ان واقعیت فراموش شده‌ی زمین را به تصویر می‌کشد.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
