عکاسی خانوادگی گرایش دوسویه‌ای در عکاسی است که از یک سمت به تصاویر پیش پا افتاده و معمول و در عین حال انبوه و گسترده‌ی خانواده‌ها بازمی‌گردد از سمت دیگر به تلاشهای خلاق عکاسان نام‌آوری می‌رسد. این گرایش سعی در نزدیک‌سازی این دو قطب دور از هم را داشته‌اند. عکاسانی که مثل (عکس خانوادگی) را از مرتبه‌ی آلبومهای کوچک و مهجور خانوادگی به سطح دیوار نمایشگاه‌ها و صفحات کتاب تاریخ عکاسی ارتقا داده‌اند در این شماره ضمن تمرکز بر تجربیات خلاق یک عکاس خانوادگی (سالی مان) پنجره‌ی بسته را به مقالاتی اختصاص داده‌ایم که این ژانر را به طور عام و از دریچه‌ی کوشش‌های آماتوری نگریسته‌اند یعنی همان ژانری که اهمیت نخستین‌اش در تعداد کثیر و بی‌نهایت تولیدات آن است.
آنچه در این جستار میخوانیم:
بازخوانی اتاق روشن/ویکتور برگین /فرشید آذرنگ
عکاسی به مثابه ابزار یکپارچگی / پیر بوردیو / کیهان ولی نژاد
آنچه تنها یک مرتبه رخ داده است / مارجوری پرلوف / فرشید آذرنگ
عکس‌های شخصی و خاطره فردی / کاترین کینان/ علی عامری