«پدیدارشناسی، رسانه‌های توده‌ای و درجهان‌‌بودن» عنوان گفتگویی با ویویِن سابچک منتقد با ترجمه‌ی صالح نجفی است.ويوين سابچك استاد ممتاز فرهنگ‌پژوهی [يا، به قولی، مطالعات فرهنگی] در دانشكده‌ی سينما و تلويزيون دانشگاه كاليفرنيا در لوس‌آنجلس است. او نخستين زنی بود كه به رياست انجمن سينماپژوهی و رسانه‌پژوهی برگزيده شد و اكنون عضو هيئت مديره‌ی بنياد فيلم امريكا است.
از كتاب‌های او می‌توان به اين‌ها اشاره كرد: نمايش فضا روی پرده‌ی سينما: فيلم‌های علمی تخيلی امريكايی (۱۹۸۰) شيوهی ارتباط چشم: پديدارشناسی تجربه‌ی فيلم (۱۹۹۲)، و افكار جسمانی: جسم‌يابی و فرهنگ تصاوير متحرك (۲۰۰۴)، او ويراستار دو جُنگ هم بوده است، فراشكل بخشی: دگرگونی بصری و فرهنگ تغيير سريع (۱۹۹۹)، و دوام تاريخ: سينما، تلويزيون، و رويداد مدرن (۱۹۹۶)، جستارهای او در نشريه‌های مختلفی به
چاپ رسيده، مانند فصلنامه‌ی نقد فيلم و ويدئو، ِ آرتفورم اينترنشنال، كامرا آبسكورا، فصلنامه‌ی فيلم و بازنمايی‌ها.
سابچك در اين گفتوگو درباره‌ی موضوعات گوناگونی سخن می‌گويد. درباره‌ی فعاليت ميان‌رشته‌ای‌ا‌ش در فضای بين رسانه‌پژوهی و فيلم‌پژوهی و فرهنگ‌پژوهی، درباره‌ی علاقه‌اش به اينكه جزئی از فرهنگ عامه و توده‌ی مردم باشد. و درباره‌ی اينكه تجربه‌ی زيسته‌ی شخصی و پديدارشناسانه و قائم به جسم از چه راه‌هايی چندوچون مواجهه‌ها و درگيری‌های ما را با فرهنگ بصری (كه محدود به فرهنگِ صرفاً مرئی نمی‌شود) تعيين می‌كند.