هنوز «هنر، نوعی مهارت است»، نام مقاله‌ای است که مهدیه کرد آن را گردآوری و ترجمه کرده است. این مقاله به تحلیل زندگی و سبک نقاش بریتانیایی، یویین آگلو Euan Uglow (1932-2000) پرداخته است. با آگاهی از ریشه‌های هنر او شاید بهتر بتوان آثارش را درک کرد. او دز مقایسه با هم‌عصرانش در امر اندازه‌گیری‌های دقیق بسیار پرانرژی و سخت‌کوش است. وی سعی در اصلاح تکنیک‌های قدیمی بازنمایی دارد. هندسه، تناسب و هنر سده‌ی چهارده ایتالیا علائق عمده‌ی آگلو هستند. دست و پنجه نرم کردن با این مسائل در برخی طراحی‌ها و نقاشی‌هایش که سال‌ها به طول می‌انجامیدند به روشنی قابل تشخیص است.
بخشی از متن:
«مطمئن باش تا به حال هیچ‌كس تو را با ولعی كه من مدلم را تماشا می‌كنم ننگریسته است.» این جمله شاید چکیده هنر آگلوست. در مواجهه با تابلوهای او، بیننده به سرعت متوجه اهمیت برخورد دیداری نقاش با سوژه ـ هر چه كه باشد اعم از انسان، شیء یا منظره ـ می‌شود. این نقاشی‌ها حاصل کشمکش و زورآزمایی چشم نقاش با سوژه هستند. خلق هر نقاشی برای آگلو یک مسئله‌ی دیداری است که باید حل شود. خود می‌گفت: «تلاش می‌کنم که دریابم که چرا سوژه‌ام اینگونه اعجاب‌آور است و سعی‌ام بر این است که این مانیفست شور را به سوی سطح تخت منتقل کنم.» حجم ساکن سوژه، نمایانگر تمرکز چشم نقاش در طول زمان است؛ زمانی که گذر آن را در رنگ‌های لایه‌لایه و خطوط و سطوحی که بارها اصلاح شده‌اند حس می‌کنیم. او می‌گذارد تمام تقلایش را ببینی؛ تمام علامت‌گذاری‌های مکانیکی و مساحی‌ها‌ی زیرین نقاشی‌اش…
