مريم کهوند در مقاله «نگاهی به زمینه‌های ارتباطی و اجتماعی تایپوگرافی امروز»، با يادآوری بعضی از تعاريف و مفاهيم، به برخی از مهم‌ترين ويژگی‌ها، و زمينه‌های ارتباطی و اجتماعی تايپوگرافی پرداخته است. به زعم او مواجهه‌ی فراوان با نوشتار تايپی، صفحات نمايشگر ديجيتال، تلفن‌های هوشمند، کتاب و غيره… حضور هميشگی تايپ را در همه‌جای زندگی‌مان يادآوری می‌کند. به‌طوری‌که می‌توان گفت تايپ يکی از ابزارها و واسطه‌های جايگزين‌ناپذير زندگی امروزی ماست. گسترش چاپگرهای ديجيتالی، پرينترهای سه‌بعدی و بنرهايی که به‌تدريج جايگزين پارچه‌نوشته‌ها و تابلوها و سازه‌های پلاستيکی شده‌اند. ديگر تحولات تکنولوژيک، به‌تبع خود، تغييرات چشمگيری را در اصول و قواعد تايپوگرافی امروز ايجاد کرده است. مجموعه تحولات و رخدادهای يادشده ما را با طرح دوباره‌ی پرسش‌های کليدی روبه‌روبه می‌کند. پرسش‌هايی نظير تايپوگرافی چيست و ماهيت آن کدام است؟ چه محدوده‌هايی را دربرمی‌گيرد؟ کدام مهارت‌ها و دانش فناورانه در کدام حوزه‌ها را شامل می‌شود؟ کاربرد و اهميت و جايگاه آن در زندگی امروزی ما چيست؟
بخشی از مقاله‌ی:
در تعاريف مشابه‌ای که از واژه‌ی تايپوگرافی در فرهنگ‌های لغت و داير‌‌ةالمعارف‌های گوناگون ارائه شده تأکيدی ويژه بر دو کليدواژه‌ی «تايپ» و «حروف چاپی» ديده می‌شود. اين تعاريف، بيش از آنکه برای توصيف و تشريح فرآيند تايپوگرافی کارآمد باشند، بر سلسله‌مراتب و اهميت صنعت و فناوری چاپ، به‌عنوان شرط لازم و کافی برای آن، تأکيد می‌کنند.
در داير‌‌‌ةالمعارف بريتانيکا اين‌طور آمده است: «تايپوگرافی عبارت از طراحی يا گزينش فرم‌های حروف و سامان‌دادن کلمات و عبارات برای نمايش در ستون‌های تايپی در صفحه است که با مقوله‌های ديگری، همچون انتخاب صفحه و مرکب چاپ و نظاير آن، مرتبط است». همان‌طور که در بسياری از تعاريف آمده است. ريشه‌ی واژه‌ی تايپوگرافی برگرفته از واژگان يونانی typos و grafein است. به‌ترتيب به‌معنی «تراشيدن و حک‌کردن و نوشتن» است. بر مبنای اين تعريف لفظی، تايپوگرافی در اصل عبارت از کاربرد علائم و نشانه‌های روی يک سطح است. تایپوگرافی امروز..