مقاله‌ی «نقاشی معاصر شیراز» نوشته‌ی آرش صداقت‌کیش وقایع نقاشی معاصر شیراز را توصیف کند. این مقاله در ویژه‌نامه هنر شهرهای ایران به این سؤال پاسخ می دهد که آیا شیراز امروزه با توجه به تاریخی که پشت سر گذاشته می‌تواند به دوره‌ی اوج خود برگردد؟
بخشی از مقاله:
تیرازیس یا شیرازیس را شاید باید اولین عنوانی دانست که در کاوش‌های باستانی به شیراز نسبت داده‌اند. شهری که در فراز و نشیب‌های تاریخ القاب گوناگون را به خود دیده؛ همچون دارالحکومه. در زمانی که مرکز حکومتی پراهمیت‌ترین بخش جنوب ایران بود و یا به دلیل کتابخانه‌ها و مراکز علمی‌اش دارالعلم. بعدها که صوفیان آن را محل مناسب زندگی خود دیدند شیراز را برج‌الاولیا نامیدند. شیراز شهری است که از دوران ساسانی و زمانه‌ی شاه طهماسب تا عصر ناصری و پهلوی را پشت سر گذاشته است. در تمام این زمان‌ها برای مکاتب و هنرهایش بازارهای جهانی داشته است.
در این راه طولانی هنرمندان زیادی هنرشان را به کمال رسانده‌اند. در دوره‌ه‍ایی همچون قاجار هم رو به افول گذاشته. اما شیراز همیشه سعی کرده دوباره به روند خلق خود بازگردد. مقاله‌ی «نقاشی معاصر شیراز» نوشته‌ی آرش صداقت‌کیش با شرح این تاریخ، و سپس بررسی هنرمندان دهه‌های ۴۰ تا ۹۰ قصد دارد چگونگی این افت و خیزها در نقاشی معاصر شیراز را توصیف کند. سؤال اصلی اینجاست که آیا شیراز امروزه با توجه به تاریخی که پشت سر گذاشته می‌تواند به دوره‌ی اوج خود برگردد؟ و یا همچون سایر شهرها می‌خواهد به هنر پایتخت نزدیک شود؟