صیاد نبوی در این مقاله به مجموعه عکس‌های «خاطرات یک‌و‌نیم متری» مزدک عیاری پرداخته است. عکس‌هایی از اعضای خانواده که هرچند با ترکیب‌بندی‌های مرسوم گرفته نشده‌اند اما روایتی دست‌نخورده از لحظاتی پدید می‌آورند که به شکلی عمیق درک و مشاهده شده‌اند. به زعم نبوی عکس‌ها بیشتر به دنیای اشیا و وقایع تعلق دارند تا جهان ذهنی عکاس و عمدتاً حاصل دیدن چیزی است که مستقیماً انجام گرفته بی‌آنکه قصد خوب بودن یا بد بودن در کار باشد. این مجموعه تنها به اعضای خانه نمی‌پردازد بلکه به خانه و فرهنگ آن نیز نگاهی دارد. نبوی با کمک گرفتن از عناصری این چنینی تحلیلی همه‌جانبه از این مجموعه ارائه می‌دهد و با نگاهی وسیع‌تر به این ژانر از عکاسی در ساختار عکاسی ایران نیز پرداخته است.
بخشی از مقاله:
عکس‌های مزدک عیاری را نمی‌توان تنها محدود به ارائه‌ی تصاویری از خانه‌ی خودش دانست بلکه این مجموعه نمایش خانه و سبک زندگی جدید بخش زیادی از جوانان بعد از انقلاب است. مزدک عیاری در مجموعه‌ی خاطرات یک و نیم متری با عکس‌هایی که در حدود ده سال بین سال‌هاي ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۲ از «خانه» و روزمرگی‌های آن گرفته با نمایش صحنه‌های واقعی و گاهی لجوج، تصویر یک خانه‌ی کلیشه‌ای صمیمی را بر هم می‌زند. در تصاویرش خبری از نهاد سنتی خانه و خانواده با آن تعریف پیشامدرنش و به‌خصوص تعریفی که در دهه‌های اول بعد از انقلاب داده می‌شد، نیست. او با تصاویرش ما را با تغییراتی مواجه می‌سازد که در سطح جمعی دهه‌های بعد از انقلاب بین بخش وسیعی از طبقه متوسط شهری شاهدیم.