پرونده‌ی پیش رو، به مرور و تحلیل آثار شهلا حسینی اختصاص دارد. او که در سال ۱۳۵۶ اولین مجموعه‌اش را در گالری سیحون به نمایش گذاشت. تا امروز به‌طور مستمر و با حساسیت بسیار فعالیت کرده است. در این مسیر انواع متفاوتی از مدیوم‌ها، مواد و مضامین را آزموده است. اشیای فیزیکی، اشکال انتزاعی، نقشه‌ها و نمودارهای علمی، اسمبلاژها، چیدمان‌ها و پرتره‌ها در کارنامه‌ی کاری شهلا حسینی حضور دارند. فضای اغلب راز‌آمیز و شاعرانه و چندوجهی هنر او را شکل می‌دهند.
سه مطلب حاضر در این پرونده تلاش کرده‌اند در کنار توصیف کلی هنر شهلا حسینی، بر وجهی از آثارش تمرکز کنند:
مقاله‌ی اول که بر پایه‌ی دو گفت‌وگوی مفصل با هنرمند شکل گرفته. مقاله شرح مسیری است که شهلا حسینی در هنر خود پیموده است. او سعی کرده بین مسائل محوری آثارش و زندگی او پیوندی برقرار کند. نویسنده در این مطلب داده‌های زندگی‌نامه‌ای را با توصیفات ذهنی و تحلیل سبک‌شناختی آثار همراه کرده تا به تفسیری جامع‌تر دست پیدا کند.
«خیرگی» نوشتار دوم از ثمیلا امیرابراهیمی است. توصیف موجز و ملموسی از حساسیت‌ها و ظرایف کار شهلا حسینی با تأکید بر خیرگی و نگاه عینی او به اشیا و چهر‌ه‌ها. مثلاً در این‌باره می‌خوانیم که حسینی «از دفرماسیون‌های دلبخواهی فیگور پرهیز می‌کند و شگرد خاصی برای اکسپرسیوتر شدن طراحی به کار نمی‌گیرد. واقع‌گرایی کار شهلا حسینی مدیون دقت و مشاهده‌ی جدی است. و توجه به این اصل ساده است که اشخاص به هم شبیه نیستند. هرگونه سبک‌سازی تصنعی با هدف تشدید بیان عاطفی هنرمند، به بهای یکسان‌سازی مدل‌ها و قربانی شدن روح و شخصیت یکتای آن‌ها تمام می‌شود.»
«در زمان» مطلب سوم از هانا یاکوبی است. مقاله نگاهی است بر چیدمان هنر در گالری امکان که در سال ۱۳۹۵ با عنوان «در زمان» به نمایش گذاشت. نویسنده در این مطلب به اهمیت مفهوم زمان در آثار هنرمند و به‌ویژه آثار چیدمانی او اشاره می‌کند. و در بخشی از متن می‌نویسد: «کل اینستالیشن طوری طراحی شده تا تجربه‌ای فراگیر و غرق‌شونده برای مخاطب رقم بزند. بتواند درهم‌تنیدگی زمان و مکان و سیالیت تپنده‌ی نور را حس کند و با تأمل و دنبال‌کردن احساساتش با این نمایشگاه ارتباط برقرار کند.»
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
