معرفی مقاله:
مقاله‌ی حاضر در پی نمایاندن محاسن کار با دست است تا شاید از این رهگذر بتواند توجه طراحان جوان را به این مسئله جلب کند که روش دیجیتال تنها روش خلق آثار گرافیکی نیست و نباید یک‌سره مقهور آن شد. در زمانه ایی که بیش تر مراحل تولید آثار گرافیکی با به کارگیری نرم افزارهای رایانه ایی انجام می شوند، برخی از طراحان با بازگشت به اصول اولیه طراحی ولذت لمس کردن، درحال احیای مهارت های هنری و ملموس هستند. در واقع آن ها در واکنش به استفاده از بالاترین کیفیت های فن آوری در تولید و خلق یک اثر گرافیکی، به روش هایی روی آوردند که خروجی آن ها آثاری با کیفیت بالا اما کاملا دست ساز و ملموس است. از آن جا که فرآیند تولید در آثار گرافیکی با تجربه های متنوعی هم راه می شود، ترویج دیزاین ملموس در میان طراحان گرافیک می تواند به آن ها در رسیدن به روش های شخصی و منحصر به فرد در تولید آثار گرافیکی کمک کند. از طرفی، دیزاین ملموس به نوعی توسعه ی خصوصیات انسانی در دیزاین است تا افراد بتوانند با پیام هایی که مشاهده و دریافت می کنند، احساس نزدیکی بیش تر می کنند.(کانت، ۲۰۱۰)
.
بخشی از مقاله:
امروزه گرافیک دیزاین همانند دیگر رشته‌های دیزاین به شدت تحت تاثیر رشد فناوری، به خصوص فناوری دیجیتال قرار گرفته است. این امر موجب شده تا آثار گرافیکی در زمان کمتر و با حجم بیشتری تولید شوند، اما با تمام مزیت‌های به‌وجود آمده از فناوری دیجیتال، به نظر می‌رسد تأثیر حقیقی و انسانی در آثار گرافیکی کمرنگ شده است. تلفیق هنـر و صنعت در گرافیک دیزاین معاصر به عنصر برجسته و جدایی‌ناپذیری تبدیل شده است.
جامعه‌ی امروزی تمایل بی‌حد و حصری برای رسیدن به راه‌های جدید در تفکر خلاق و منحصربه‌فرد دارد. گرافیک دیزاین، چرخه‌ی بی‌توقفی است که برای حل مسئله‌های دیزاین، خود را با تغییرات جامعه وفق داده و همیشه بر طرح‌های تازه و جذاب تمرکز دارد. جامعـه به صورت مداوم تحت تأثیر پیـام‌های تبلیغاتی است که به روش‌هایی نوآورانه، تهاجمی و از لحاظ فناوری، به شکلی پیشرفتـه به مخاطب انتقال داده می‌شوند. به دلیـل اینکه جامعه‌ی امروزی در مقوله‌ی تبلیغات اشباع و بی‌تفاوت شده، پیام‌های تبلیغاتی نیز نادیده گرفته می‌شوند و برای مخاطبان کمتر و کمتر قابل لمس می‌گردند. این امر موجب شده که شرکت‌های بزرگ برای پاسخ‌گویی به حجم انبوه مخاطبان خود در زمان محدود، به روش‌های دیجیتال در گرافیک دیزاین روی آورند (چدویک، ۲۰۱۳). تمایلات و رویکردهای معاصر به تولید آثار گرافیکیِ ملموس منجر به خلق آثاری شده است که مطالعه و بررسی آن‌ها ویژگی‌های نهضتی را می‌نمایاند که در عصر غلبه‌ی دیجیتال بر روش‌های سنتی، در شرف شکل‌گیری است.
این جنبش مدعی‌است که به جای اسیر بودن گرافیک دیزاینر در سیطره‌ی تکنولوژی، باید دانش و فناوری نوین را برای خلق و اجرای یک ایده به خدمت بگیرد. در این دیدگاه، خلاقیت و مهارت طراح در درجه‌ی اول قرار گرفته و اوست که فرآیند خلق اثر گرافیکی را کنترل می‌کند.
ظهور دیزاین دیجیتال
در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ یعنی صد سال پس از آن که هنرمندان چاپ لیتوگرافی را به ابزار کار خود اضافه کردند، نسل جدیدِ دیزاینرها، تصاویری را با استفاده از رایانه جایگزین عکس‌های مونتاژ شده نمودند. از اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی به بعد، اپل‌مکینتاش، به عنوان ابزاری خلاق، محبوبیت خاصی بین دیزاینرها، تصویر‌سازان، و هنرمندان بزرگ پیدا کرد و به نوعی، بهترین دوست طراح تلقی گردید (ری، ۲۰۰۹). در این دوره، گرافیک دیزاینرها با کمک فناوری جدید قادر به کنترل ترکیب‌بندی نوشته و تصویر شدند. دهه ی ۱۹۹۰ شاهد سرعت پیشبینی‌نشده‌ی توسعه‌ی فناوری دیجیتال بود: همان انقلاب معروف به انقلاب دیجیتال . . .