«خوانندگان هنر گمشده؛ جزءنگری و بصریت در نقد هنر» عنوان مقاله‌ای از نیگل ویتلی با ترجمه و تلخیص محمدرضا یگانه‌دوست است. این مقاله خوانشی انتقادی از نقد در هنر معاصر است. نویسنده به توصیف انواع نقد اعم از نقد قدیم، نقد جدید، جزءنگری و تحلیل فرم می‌پردازد. مشکل اصلی نقد در هنر معاصر را مقاومتش در پرداختن به جزئیات بصری می‌داند. از سوی دیگر، با توجه بیش از حد به تفسیر عقلانی و نظریه‌های فلسفی نیز موافق نیست. مقاله با مقایسه نقد آثار ماتیس در سبک‌های گوناگون، نگاه منتقدان از طیف‌های مختلف را بررسی می‌کند.
در نقد هنر قدیم منتقد به سان کارگزار بازاریابی با مدح و ستایش از هنرمند مشتری جلب می‌کرده‌است. متن این نوع از ستایش‌گری را در متن‌های کلمنت گرینبرگ نیز بررسی می‌کند. به تعریف گریزلدا پولاک از این مفهوم می‌پردازد: نقد امری برساخته است، حوزه واقعی بصری نیست بلکه ترسیمی است. مثال دیگر او از جزءنگری و تحلیل فرم منتقدین کتاب نوربرت لینتن است. جایگاه ارزش داوری منتقد در نقد چیست؟ ایدئولوژی چه جایگاهی در نقد یک اثر هنری دارد؟ نویسنده مقاله نیگل ویتلی در پایان ویژگی‌های نقادی مورد نظرش را تبیین می‌کند. ترکیبی از تحلیل فرم و تفسیر است. نگاه انتقادی نیاز به قریحه و احساسات دارد ولی این با احساساتی‌گری و مدح و ستایش اثر متفاوت است.