معرفی مقاله:
نوشتن درباره‌ی تصویر سابق‌های دیرینه در تفکر غرب دارد. اما نوشتن به واسطه و از خلال تصویر، یعنی آن سبک از نوشتن که محرکه‌ی اصلی‌اش نه مستقیماً مبانی معرفت‌شناختی بلکه تجربه‌ی تصویر است، مشخصاً نوعی سنت مدرن محسوب می‌شود. این طرز نوشتن از یکسو با تصویر و از سوی دیگر با قریحه و عواطف فردی رابطه‌ای تنگاتنگ دارد. در نتیجه در سنت نقدنویسی و جستارنویسی بیشتر مجال بروز پیدا می‌کند. مهدی حبیب‌زاده در مقاله‌ی «تصویر و هنر نوشتار» از نوشتاری سخن می‌گوید که به واسطه‌ی نیروهای تصویری آغاز می‌شود و با وضعیت شخصی نویسنده گره می‌خورد. او نگاهی به سخنان بودلر در مقاله‌ی «نقاش زندگی مدرن» دارد. سپس با تمرکز بر کتاب اتاق روشن رولان بارت این سنت نوشتاری را واکاوی خواهد کرد.
بخشی از متن:
نوشتاری که از حساسیت به بار آمده از تجربه‌ی تصویر ناشی می‌شود، فاصله‌ی زیادی دارد از تحمیل احساسات میان‌مایه به تصویر که در نهایت چیزی جز تکرار کلیشه‌های عاطفی رسوب‌کرده در ذهن نویسنده نیست. البته که چنین نوشتاری در وهله‌ی نخست ناشی از شورمندی و احساس است. احساس حیرت و احترام، اندوه، دریغ، بی‌تابی و اشتیاق، و آنچه که همچون جرأت تجربه می‌شود. احساسی که به واسطه‌ی تصویر مایه‌ور می‌شود و کیفیت نوشته منوط به کیفیت همین احساس است. از این جهت، تجربه‌ی نوشتن در آن مغاکی جای می‌گیرد که میان زندگی و میل به والایی دهان باز کرده است. …