تایپوگرافی زبان نوشتاری، همچون مجرای روایت کلامی عمل می‌کند. علاوه بر این عنصری بصری و منبعی نشانه‌شناختی واجد توانش‌های معنایی خود نیز هست. در این مقاله، علاوه بر تحلیل گزیده‌ای از کتاب‌های تصویری معاصر، برای بررسی این نیز که تایپوگرافی چگونه بر توانش معنایی در کتاب‌های تصویری معاصر می‌افزاید چارچوبی عرضه شده است. مقاله تایپوگرافی با ارائه‌ی بحثی مختصر درباره‌ی مفهوم چند‌وجهی‌بودن و کتاب‌های تصویری به‌عنوان متون چندوجهی و مرور کلی استفاده از تایپوگرافی در کتاب‌های تصویری آغاز می‌شود. و در ادامه چارچوبی را برای تحلیل و تفسیر عناصر تایپوگرافیکی در کتاب‌های تصویری معاصر به دست می‌دهد.
بخشی از مقاله:
فونت نوعی وجه ارتباطی است که به‌عنوان منبعی نشانه‌شناختی عمل می‌کند. یا به‌عبارت دیگر، جنبه‌ای از زبان نوشتاری و طراحی کتاب تصویری و واجد توانش معنایی است. خوانندگان، نویسندگان، تصویرگران و ناشران برای انتقال و برساختن معنا به آن تکیه می‌کنند. مربیان و نظریه‌پردازان سوادآموزی معاصر مدعی هستند که سلطه‌ی سنتی متون چاپی جای خود را به اهمیت‌یافتن تصاویر بصری و عناصر طراحی متون دیجیتال و چندوجهی داده است. امروزه خوانندگان با متونی چندوجهی مواجه هستند. این متون مشتمل بر تصاویر بصری و انواع عناصر طراحی گرافیک هستند.
کتاب‌های تصویری متون چاپی چندوجهی هستند. آنها به ترکیب تصاویر بصری و عناصر طراحی و زبان نوشتاری برای انتقال اطلاعات یا عرضه‌داشت روایت به‌شیوه‌هایی خاص می‌پردازند. تمامی عناصر متون چندوجهی چاپی، به‌ویژه کتاب‌های تصویری معاصر، ماهیتی بصری دارند. به‌این معنی که عموماً ازطریق حس بینایی درک می‌شوند. بااین‌حال، ساده‌انگارانه است اگر تصور کنیم که تصاویر بصری پدیدآمده در کتاب‌های تصویری بنا به ماهیتی صرفاً بصری تفسیر می‌شوند. گذشته از تصویرسازی‌ها، عکس‌ها، نقاشی‌ها، ترسیم‌ها و دیگر تصاویر بصری موجود در کتاب‌های تصویری معاصر، زبان نوشتاری آنها نیز ازطریق تایپ‌فیسی خاص ارائه می‌شود. و برای تقویت ماهیت منسجم و یکپارچه‌ی کتاب تصویری، عناصر طراحی به آن افزوده می‌شود.