طاعون، به عنوان پدیده‌ای فرهنگی، خودش را تنها از طریق میانجی‌های مختلف، با تصاویر و روایت‌ها، با شعر، با گزارش‌های پزشکی و با مناقشه‌های الهیاتی، به ما می‌شناساند. ماهیت میکروبی این بیماری (امری که البته برای باکتری‌شناس‌ها و همه‌گیری‌شناسانِ امروزی مقوله‌ای است بسیار واجد اهمیت). اهمیت بیماری مسری، از جمله خود همین فرض که این بیماری اهمیتی دارد. در تاریخچه‌ی برساخته‌شدنِ فرهنگی آن نهفته است. ارنست بی. گیلمن در مقاله‌ی «برساختن طاعون» چگونگی برساخته شدن طاعون را مورد مطالعه‌ی دقیق قرار داده است. برطبق نظر او، بیماری‌ها طوری رمزگذاری می‌شوند که بتوانند عمیق‌ترین ترس‌های ما را از آلودگی و تلاش‌مان در مقابله با آن‌ها را نمایش دهند. بیماری «یک متن پیچیده» است که باید خوانده شود.
او معتقد است از گذشته‌های بسیار دور، به بیماری مسری همچون طاعون همواره به عنوان امری نگریسته‌اند که در خود جوهرهایی را حمل می‌کند. علائم مشهود آن را نیز نشانه‌ی نوعی تسخیر، آلودگی یا فقدانْ دیده و دانسته‌اند. چیزهایی که اگر آن علائم نبود مخفی می‌ماندند و گاه همه‌گیری آن را از «نشانه‌ها»ی خشم خداوند می‌دانستند. اما حالا در جهانی پیشرفته این برساختگی چگونه تحلیل می‌شود. این مجموعه متن و تصویر مطلبی از پرونده‌ی «بیماری‌های همهگیر در متن تخیل هنری» به دبیری مهدی نصراله‌زاده است. هدف آن بررسی شیوه‌های بازنمایی بیماری در آثار هنری غرب است. همچنین مقاله‌ی «۱۲ تابلوی برگزیده در باب طاعون و بیماری‌های همهگیر در ایتالیای درگیر بیماری» نوشته‌ی گووین الکساندر بیلی، به این موضوع ارتباط دارد. …