مقاله‌ی «اصفهانِ عکس» نوشته‌ی حامد قصری است. عکس‌های اصفهانِ قدیم از آن رو زیباست که اصفهانِ قدیم زیبا بود. محور بودن صادرات صنايع‌دستی اين شهر به‌خصوص طی يک‌صد سال‌گذشته باعث ورود انواع وسایل تاريکخانه، شيشه، کاغذهاي چاپ از روسيه، آلمان، هند و ديگر کشورها می‌شود. با گذشت زمان، عکاسی از انحصار مرفهین خارج می‌شود و میان مردم عادی می‌آید. خيابان قديمی چهارباغ به جايگاه ويژه‌‌ی عکاسان تبديل می‌شود. و شهرت عکاسخانه‌های اصفهان و به‌کاربردن تکنيک‌هاي علمی و تجربی آن، پس از تبريز و تهران فراگير می‌شود.
.
بخشی از مقاله:
معماری اصفهان همواره نگاه گردشگران و عکاسان را طی دوره‌های مختلف تاريخی به خود جلب کرده است. بخشي از عکس‌های مستشاران غربی به دوران قاجار می‌پردازد. دورانی که بخشی از معماری اين شهر توسط حاکمان تخريب می‌شود. و حُسن عکس‌های باقی‌مانده، ثبت بخشی از ميراث اين شهر است. از مشروطه، جنگ دوم جهانی، کودتای ۲۸ مرداد، کارخانه‌های ريسندگی و بافندگی و… در يک قرن‌ونيم تأثير بسياری بر تاريخ عکس و عکاسی اصفهان گذاشته است. آنچه پيش روی شما است بخشی از سير اجتماعی تاريخ عکاسی در اصفهان است.
از ارنست هولستر نه تنها به عنوان یک عکاس، که باید به عنوان یک پژوهشگر اجتماعی در یک قرن‌ونیم گذشته یاد کرد. او سرپرستی خطوط تلگراف اصفهان را بر عهده داشت. اقامت و سفرهای کوتاهی به اروپا داشت. و آن‌قدر شیفته‌ی ایران و اصفهان بود که تا آخرین لحظه‌ی مرگش، دست از تحقیق و عکاسی برنداشته بود. هولستر تحصیلات دانشگاهی ندارد. اما هوش بالای و ذهن جست‌وجوگرش تاریخ‌سازی می‌کند. او در یکی از یادداشت‌های روزانه‌ی خود می‌نویسد: «راه‌ورسم زندگی در ایران سخت در حال تحول است. تقریباً از چند سال پیش، بسیاری از آداب و تجملات زندگی خارجیان و اروپاییان در این کشور نفوذ کرده است. و بناها و رسوم کهن (حتی طرز لباس پوشیدن) به‌تدریج از میان می‌رود…»