معرفی مقاله:
مقاله ی آیا موزه باید فعال باشد نوشته‌ی ای. اچ. گامبریچ و ترجمه‌ی محمدرضا یگانه دوست می‌باشد. این مقاله در کلیتی که پیش گرفته است تلاش میکند که به سوال خطابه‌ای که عنوان مقاله با آن نام گرفته است پاسخ دهد. بیشترین دغدغه‌ی گامبریچ این است که با توجه به کارکرد و نقش گسترده‌ای که موزه‌ها دارند، دقت به چه عناصر و بنیان های فکری تاثیرگزاری آنها را بیشتر میکند. در سیر نوشتار با طرح سوالات و نقدهای شایستهای در حوزه چیدمان موزهای، ارتباط عناصر موزه، برنامه ریزی برای استفاده‌ی بهینه مخاطبان و بازدیدکنندگان، فعالیت بخشهای جنبی و سازماندهی فضاهای فیزیکی موزه، سعی شده است. تا نظریه‌ها و ایده‌هایی در این رابطه نیز بیان کند. پیگیری این موارد برای بسیاری از خوانندگان جرقه‌های امیدبخشی برای مدیریت و سازماندهی فضاها و کارکرد موثّر موزه ایجاد خواهد کرد.
در انتها نویسنده با بیان دلایل و پیوند آنها با تجربیات شخصی سعی دارد تا به این پرسش پاسخ دهد. “آیا موزه‌ها باید دائم تغییر کنند و فعال باشند یا برعکس بایستی ثبات داشته باشند و از اعمال تغییرات بپرهیزند؟” هرچند که نویسنده زیرکانه به سوالات فوق پاسخ داده است. که گویی نهایتا خواننده است که در ذهن خود به این سوالات پاسخ می‌دهد و برداشت شخصی خود را خواهد داشت.
.
بخشی از مقاله:
عصر ما عصر تغییرات سریع است. پیشرفت تکنولوژیک و تحرک اجتماعی، هر دم جهان را دگرگون می‌سازند. فرو‌افتادگان زمانه ما آنهایی هستند که نتوانسته‌اند خود را با روند سریع تغییرات سازگار كنند. کمی باعث تعجب است که نهادهای آموزشی و رسانه‌های جمعی نیز تبدیل به اهرم‌های اشاعه دهنده اصل سازگاری با پویایی و خط‌مشی تحول‌خواهی شده‌اند. البته در جایی که محافظه‌کاری عملی زیانبار و مذموم به‌شمار می‌آید. انسان نمی‌تواند انتظاری جز این نیز داشته باشد. اما آیا یک ناحیه کوچک وجود ندارد که ستایش تغییر در آنجا تقریباً تناقض‌آمیز است؟ کارکرد اجتماعی بنیادین موزه “حفظ کردن” است. موزه باید محافظه‌کار باشد. اگرچه بدیهی است که این کارکرد منافاتی با فعال بودن ندارد.