بخشی از مقاله:
آنچه که در این نوشتار کوتاه به ایجاز به آن خواهیم پرداخت، اهمیت و تأثیر آموزه‌های مابعدالطبیعی در فن «تعلیم هنر» و همچنین بستگی متقابل «سلوک معنوی» و «هنرورزی» در شرق دور، به خصوص در بستر تائوییسم و چن‌بودیسم است. چن‌بودیسم لفظ چینی برای ذن بودیسم ژاپنی است: والاترین تجلی رازآموزی باطن‌گرا (ازوتریسم) در بستر بودیسم دیانه که به سبب هماهنگی جوهری، توانست بسیاری از رویکردها، بیانهای رمزی و همچنین هنر تائویی را جذب کند و دوباره در خود پرورش دهد، البته «بی‌آنکه خصلتی التقاطی داشته باشد، چرا که تلاقی این دو سنت بر اینهمانیِ راست–کیش (ارتدکس) و مفهوم تائوییِ «نه–هستی» (لا–وجود) استوار است.»