سینما و عکاسی؛ یادداشت‌هایی کوتاه درباره‌ی چند قاب سینمایی

 

 

معرفی مقاله

یادداشت‌هایی از سپینود ناجیان، آذین محمدزاده، محسن آزرم و کیانا فرهودی

بسیاری از مخاطبانِ جدی سینما و عکاسی در پی ثبت صحنه‌­هایی از فیلم­های شاهکار عمرشان هستند. این انتخاب­ها در حدفاصل ظریفِ میان عکاسی و سینما حرکت می­کنند. هم عناصر داینامیک سینما را در خود دارند و هم سکون فضاهای موجود در عکس‌­ها را. در این شماره که به طور ویژه به بررسی رابطه عکس و فیلم پرداخته شده، در چند نوشتة مجزا نویسندگان تلاش کرده‌­اند قاب­هایی از آثار سینمایی محبوب­ خود را با در نظرگرفتن ویژگی­‌های عکاسانه توصیف کنند.

اولین یادداشت به نام «دور باش و قضاوت کن» گوشه‌­ای از هنرِ نوری بیلگه جیلان کارگردان ترک را انتخاب می‌­کند. جیلان در سینمایش همواره نیم­‌نگاهی به عکاسی داشته است. نمای مورد بررسی در این یادداشت، صحنه­ای از فیلم سه میمون است، نقطة مهمی که داستان اوج می­‌گیرد و دوربینِ جیلان از ماجرا دور است­ و ناظر بر اتفاقی که در حال وقوع است.

یادداشت دیگر با عنوان«که اندرون جراحت رسیدگان چون است» به درک نویسنده از جزئیاتِ لحظات خاصی از فیلم «ریچل ازدواج می­کند» می‌­پردازد. آذین محمدزاده ارتباط حسانی خود  با موسیقی و فضای فیلم در سکانس پایانی این فیلم را شرح می­دهد.

محسن آزرم در یادداشتی با عنوان«خدای من، یک دقیقة تمام شادکامی!» مفهوم آزادی در سکانس پایانی «چهارصد ضربه» تروفو را با نقب زدن با داستان این شاهکار سینمایی توصیف می­کند. آنتوانِ چهارصد ضربه زمانی که از تمامی قیدها گسیخته رو دروی مخاطب  می‌­ایستد و امکان کشف آزادی را برای بیننده متعین می­‌کند.

یادداشت دیگر از این مجموعه در توصیف سکانسی از فیلم لیلای داریوش مهرجویی است. لیلا در دوراهی میان عشق و ایثار برایِ عشق، موقعیتِ دشوار و دردناکی را تجربه می­‌کند. این یادداشت به جزییات نماهایی می­پردازد که همراه با تصمیم لیلا فضاسازی خاصی ایجاد کرده‌­است.

سبد خرید ۰ محصول