
معرفی مقاله
یادداشتهایی از سپینود ناجیان، آذین محمدزاده، محسن آزرم و کیانا فرهودی
بسیاری از مخاطبانِ جدی سینما و عکاسی در پی ثبت صحنههایی از فیلمهای شاهکار عمرشان هستند. این انتخابها در حدفاصل ظریفِ میان عکاسی و سینما حرکت میکنند. هم عناصر داینامیک سینما را در خود دارند و هم سکون فضاهای موجود در عکسها را. در این شماره که به طور ویژه به بررسی رابطه عکس و فیلم پرداخته شده، در چند نوشتة مجزا نویسندگان تلاش کردهاند قابهایی از آثار سینمایی محبوب خود را با در نظرگرفتن ویژگیهای عکاسانه توصیف کنند.
اولین یادداشت به نام «دور باش و قضاوت کن» گوشهای از هنرِ نوری بیلگه جیلان کارگردان ترک را انتخاب میکند. جیلان در سینمایش همواره نیمنگاهی به عکاسی داشته است. نمای مورد بررسی در این یادداشت، صحنهای از فیلم سه میمون است، نقطة مهمی که داستان اوج میگیرد و دوربینِ جیلان از ماجرا دور است و ناظر بر اتفاقی که در حال وقوع است.
یادداشت دیگر با عنوان«که اندرون جراحت رسیدگان چون است» به درک نویسنده از جزئیاتِ لحظات خاصی از فیلم «ریچل ازدواج میکند» میپردازد. آذین محمدزاده ارتباط حسانی خود با موسیقی و فضای فیلم در سکانس پایانی این فیلم را شرح میدهد.
محسن آزرم در یادداشتی با عنوان«خدای من، یک دقیقة تمام شادکامی!» مفهوم آزادی در سکانس پایانی «چهارصد ضربه» تروفو را با نقب زدن با داستان این شاهکار سینمایی توصیف میکند. آنتوانِ چهارصد ضربه زمانی که از تمامی قیدها گسیخته رو دروی مخاطب میایستد و امکان کشف آزادی را برای بیننده متعین میکند.
یادداشت دیگر از این مجموعه در توصیف سکانسی از فیلم لیلای داریوش مهرجویی است. لیلا در دوراهی میان عشق و ایثار برایِ عشق، موقعیتِ دشوار و دردناکی را تجربه میکند. این یادداشت به جزییات نماهایی میپردازد که همراه با تصمیم لیلا فضاسازی خاصی ایجاد کردهاست.