«گزارشی از کشاکش رویدادهای عکاسی در سالی که گذشت» به قلم زانیار بلوری است. رویدادهایِ هنریِ حوزه‌یِ عکاسی اگرچه تفاوت چندان چشمگیری با سال‌های گذشته نداشتند. اما در مقابل، رخدادهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سال ۹۸ پرافت‌وخیز بودند. طوری که توانستند تأثیراتی هرچند اندک بر روند برگزاری رویدادهای هنری بگذارند. اگر از لغو چندین نمایشگاه به سبب آلودگی هوا و ترس از فراگیری بیماری و یا به تعویق افتادن و تعطیلی چند رویداد برای همراهی با غم و اندوه فراگیر اجتماعی بگذریم. چالش‌برانگیزترین رویداد هنری امسال را باید برگزاری جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر دانست.
بخشی از مقاله:
داوران بخش عکاسی جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر اگرچه پس از تغییر چندباره در نهایت مشخص و اعلام شدند. اما چندین هفته مانده به برگزاری این رویداد هم‌صدا با داوران دیگر بخش‌های تجسمی شدند. آنها در واکنش به جو پرالتهاب عمومی در کشور به صورت رسمی استعفا دادند. این استعفا که در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفت و موافقان و مخالفان مصممی داشت در نهایت پذیرفته نشد. و با بازگشت هیئت انتخاب و قبول مجدد داوری برنامه‌های این جشنواره بی‌کم و کاست پیگیری شد.
با آنکه بحث استعفا و تحریم، حتی در روزهای برگزاری جشنواره، جو پرالتهابی در میان اهالی سینما و تئاتر به وجود آورد. اما در میان جامعه‌ی تجسمی واکنش چندانی برنیانگیخت و خیلی زود فراموش شد. مورد بی‌اعتنایی قرار گرفت. در نگاه نخست به‌نظر می‌رسد دلیل این بی‌اعتنایی را باید در عمر نسبتاً کوتاه جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر دانست (۱۲ سال). عمری که در مقایسه با سابقه‌ی طولانی‌مدت این جشنواره در بخش‌های فیلم و تئاتر و موسیقی (بیش از ۳۵ سال) کم‌اهمیت جلوه می‌کند. با این حال فارغ از این مقایسه، ۱۲ سال دوره‌ی چندان کمی برای برگزاری یک رویداد هنری نیست. جشنوارهی هنرهای تجسمی فجر را نباید رویدادی جدید و نوپا قلمداد کرد…