معرفی مقاله:
دیگر زمان آن نیست که به جملاتی از قبیل «گرافیک ایران ضعیف است» برای کمک به تعالی فضای گرافیک کشور و یا اثبات حساسیت و دلسوزی خودمان اکتفا کنیم. اکنون زمان بررسی موردی، دقیق و استاندارد است. این مقاله می‌کوشد به مواردی از کاستی‌های آموزش دیزاین در حوزه‌ی گرافیک بپردازد.
.
مطالعه‌ی مقالات بیشتر: «دیزاین و تبلیغات» و «دیزاین و زبان ساده‌ی بصری»
.
بخشی از مقاله:
شاید پیشنهاد برای تقسیم‌بندی گرافیک ایران به سه گروه: اندیشمندانه، شبه‌اندیشمندانه و بدون‌اندیشه دقیق‌ترین یا بهترین نباشد؛ اما متصور می‌شود برای گشایش سخن در باب رابطه‌ی مستقیم آموزش با کندی یا تندی رشد گرافیک متعالی و به اعتبار این متن «اندیشمندانه» منطقی باشد.
سابقه‌ی گرافیک اندیشمندانه در ایران به بیش از ده‌هزار سال می‌رسد، به زمانی که بشر اولیه بر دیوار غارها تصاویری ساخت. هدف این متن بررسی نمونه‌های سنتی گرافیک ایران نیست. در ایران امروز کمتر کسی است که به آن نمونه‌ها افتخار نکند. اما نوع معاصر گرافیک اندیشمندانه به دلایل قابل‌شرحی، کمتر معرفی و تجزیه و تحلیل علمی شده، تا آن‌گونه که باید گرامی داشته شود.
در اینجا تعدادی از این نوع گرافیک (اندیشمندانه) را برمی‌شمریم:
-گرافیک اندیشمندانه ادعای هنر بودن ندارد و حرفه یا شغل است. با این‌حال جایگاهش در مرز بین هنر ناب و واسطه‌ی ارتباط قرار دارد.
-معنای سادگی که یکی از ویژگی‌های اصلی این نوع طراحی گرافیک است صرفا تجسمی و صورتگرایانه نیست بلکه فراتر از صورت، در کیفیت ارتباط با مخاطب مشخص تفسیر و توجیه می‌شود.
-شاید متعادل‌ترین هم‌نشینی دو عنصر احساس و منطق را بتوان در این نوع گرافیک مشاهده کرد…
