بخشی از متن:
زمانی که شاعر بزرگ ایتالیایی پتراژ، همراه با شاگردانش در ۲۶ آوریل ۱۳۳۶ به شکلی جسورانه کوه “ونتوکس” در “پروونس” را بالا رفت تا از قلۀ آن، مردم و چشماندازهای پائین را نگاه کنند، باعث به وجود آمدن انگیزههای نمادینی جهت تغییر بنیادین در مجموعۀ ادراک و بینش غربی شد (یا حداقل افسانهها و داستانهای قدیمی این را میگویند) منظر از بالا فقط یک نمای کلی که میتوانست مزیت بزرگی در زد و خوردها و جنگها به شمار آید، نبود. بلکه روابط بین انسانها را نیز تغییر داد.
آندریاس گرسکی به عنوان هنرمندی مدرن نگاه از زاویهی چشم پرنده را ترجیح میدهد. او خیلی به ندرت موضوعاتش را از روبهرو عکاسی میکند. گرچه اگر هم این کار را بکند نتیجه باز به همان شکل قبلی خواهد شد. او زیر نظر برندر -که در آموزشهایش زبان موجز و صریح تصویری، نورهای خنثی که فاقد هر گونه حال و هوای خاص هستند و نیز گرایش به سوی فهم و دریافت جهان به عنوان نشانههای تصویری را تدریس میکرد- آموزش دید ولی حتی قبل از آن او عکاسی را با مایکل اشمیت آغاز کرد.
