طراح گرافیک هنگام دریافت سفارش از مشتری، همیشه تا حدی درگیر مذاکره می‌شود. شاید این پروسه با توضیحات در مورد نیازها و خواسته‌های مشتری شروع شود، که خلاف اصول حرفه‌ای گرافیک دیزاین در مورد یک شروع خوب در مذاکره، برای دستیابی به نتیجه‌ای خاص است. فرم نهایی دیزاین ارتباط مستقیمی با محتوای پیام، هدف ِمشتری و درک مخاطب دارد.
نقش طراح را می‌توان به چند روش تعریف کرد. تصور قدیمی از این شغل عمدتاً مربوط به تسهیل کردن است. بدین معنی که طراح کلاً مشغول حل مشکل و بررسی زیبایی‌شناسانه به منظور رفع نیازها و خواسته‌های مشتری است. نقش طراح را می‌توان به صورت سلسله مراتبی نیز تعریف کرد؛ طراح نقشی را ایفا می‌کند که مشتری تعیین می‌کند و عملکردش در جهتِ کسب نتایج مشخص و تعریف شده است. گاهی افراد دیگری نیز در مذاکره شرکت می‌کنندـ برای مثال، هنرمندان یا مؤلفان، یا ویراستاری که محتوای اثر را سر و سامان می‌دهد. چنین پروسه‌ی همکاری‌ای بیشتر بر مهارت‌های طراح متکی است، که دانش خود را درباره‌ی فاکتورهای اصلی مربوط به تولید به کار می‌گیرد تا به راه حلی مفید یا مناسب دست یابد.
اگرچه شاید اینطور به نظر برسد که طراح در این وهله نقش کمرنگ‌تری در خلق پیام یا مقصود اثر دارد، ولی اغلب آنچه انجام می‌دهد به قول پیتر ویلبرگ، “خلق چیزی ارزشمند…” است. از معنای ضمنی این جمله چنین برمی‌آید که طراح در برنامه‌اش، دست‌کم تا حدی درگیرِ مذاکره در مورد سفارش می‌شود. نقش‌پراهمیت‌ترِ طراح گرافیک در مراحل اولیه بحث، در مورد مقصود اثر و استراتژ‌ی‌های ممکن به منظور القای پیام مورد نظر است. البته شکی نیست که طراح تأثیر به سزایی در فرم نهایی صفحه آرایی دارد.
هویت خالق گرافیک
طراح اغلب مطابق سفارش مشتری کار می‌کند. با این حال، گفتار معاصر در مورد موضوع گرافیک دیزاین تأکید بسیاری بر احتمالات مداخله‌ی طراح و مفهوم “هویت خالق” دارد. بدین ترتیب تعمیم نقش طراح، دال بر شکل گسترده‌تر و بامعناتر همکاری است، که به واسطه‌ی آن تأکید بر چگونگی و چرایی عملکرد طراح به عنوان واسطه‌ی اثرِ در حال خلق است. چنین دیدگاهی نسبت به دیزاین، الگویی جامع‌تر است که طبق آن دیزاین نقشی فراتر از یک قالب هنری کاربردی دارد.
بحث پیرامون مفهومِ هویت خالق گرافیک با این مسئله مرتبط است که دیزاین چگونه می‌تواند فرم های چالش برانگیزی برای تعمیم درک ما و در عین حال بازنمایی آنچه هم اکنون وجود دارد، ایجاد کند. مایکل راک، طراح و مؤلف، چنین کاری را اینطور توصیف کرده است، “پیشنهادِ روش‌های جدید برای پروسه‌ی دیزاین، به طور سنتی بیشتر مربوط به ایجاد ارتباط است تا ابداع پیام.”
طراح به عنوان تسهیل کننده
پس طراح را می‌توان کم و بیش تهیه کننده‌ی محتوا نیز به حساب آورد. در بعضی موارد، طراح گفتگوی بین خودش و مشتری (گالری) و هنرمندی که کارش به نمایش گذاشته شده را تسهیل می‌کند، مثل کاتالوگِ هنرهای زیبا که پیتر ویلبرگ آن را طراحی کرده است. و این اغلب به معنی برقراری رابطه‌ای طولانی بین طرفین است تا نتیجه‌ای به نفع همه‌ی آنها حاصل شود.
پیشنهاد مطالعه: مقاله‌ی «ساخت هویت‌ها و ترسیم روابط» به قلم یان نوبل و راسل بستلی