ویلهم هامرس هوی احتمالا خود را شاگر دیر هنگام نقاشان دوران طلایی دانمارک (۱۸۵۰ – ۱۸۲۰) می‌دانست. اما شاگردی بسیار دیر هنگام؛ چرا که در آثار او آگاهیِ زجر آور و هراسناکی است که در نقاشی هنرمندان عصر طلایی دانمارک کمتر نشانی از آن دیده نمی‌شود؛ آگاهی که خود گواه خود گواه این مدعاست که هامرس هویِ “محافظه‌کار” به دوران مدرن تعلق دارد.
جهت مطالعه‌ی مقالاتِ این فصل، به بخش «مقالات مرتبط در فصلنامه»، در انتهای این صفحه مراجعه کنید.
