پریسا دمندان

بخشی از متن:

من از دیدن تصویرهای خوب مثل عکس های طبیعت و طبیعت بی جان لذت می برم، به خصوص عکس هایی که عصاره ی شعری در آنها دیده می شود و یا داستان گویی با عکس ها. اما تأثیری که عکس های مستند و اجتماعی مخصوصاً پرتره های اجتماعی بر من می گذارند بسیار عمیق است. دیدن آنچه عکاس تجربه کرده، به جاهایی که رفته است و آدم هایی که دیده است. و اینکه عکاس ما را در دیدن آن مردم و اتفاقات سهیم کرده، در لحظه هایی که ما غرق در زندگی روزمره مان، فارغ از آنچه زندگی امروز جهان را رقم می زند، نشسته ایم و این عکس ها دریچه ای به آگاهی ما می گشایند.

سایگون، ویتنام جنوبی، فوریه ۱۹۶۸.
این عکس یک لحظه تراژیک تاریخی با تأثیرگذاری زیاد است، که هر انسانی را برای لحظاتی به فکر وا می دارد و همچنین از نظر عکاسی هم لحظه ی بسیار عجیبی است، آنچه در صورت مرد ویت کونگ دیده می شود، خود مرگ است. اتفاقی که تنها لحظه ای بعد رخ خواهد داد.

کاراموجا، اوگاندا، آوریل ۱۹۸۰.
تضاد عجیبی از دنیای امروز

کوزوو، یوگسلاوی، ۲۸ ژانویه ۱۹۹۰.
سوگواری اعضا خانواده و همسایگان در مرگ یک آلبانیایی در تظاهرات، باز هم یک لحظه عجیب تراژیک و عکسی فراموش نشدنی از مقابله مرگ و زندگی، ترکیب بندی و نور این عکس بسیار به یک تابلو نقاشی کلاسیک شبیه است اما محتوای آن کاملا معاصر است. این تضاد عجیب در عکس، در اولین نگاه سخت غافلگیر کننده است.

۷ آوریل ۱۹۳۸.
این عکس یکی از پرتره های خوب اجتماعی است که همزمان رنج و انسانیت و مادرانگی را در خود دارد.

۲۰ سپتامبر ۱۹۴۸.
از مجموعه Country Doctor. باز هم نوعی همزمانی و آمیختگی یک لحظه ی انسانی و دراماتیک.

سال عکس را دقیقا نمی دانم اما عکس روی سطح ماه گرفته شده یکی از اولین بارهایی که دوربین عکاسی به سیاره ای دیگر پای گذاشته است و جهانی دیگر را به ما نشان می دهد. بدون هیچ شرحی، “شگفت انگیز” است.

۱۹۸۷ .
عکسی که توسط سالگادو گرفته شده و به گودال جهنم معروف است و آن را به صحنه ای از دوزخ دانته و هرانیموس بوش شبیه دانسته اند. عکاس توانسته بیننده را در تجربه ای عجیب، سهیم و غافلگیر کند. شوک حاصل از اولین بار دیدن این عکس تا همیشه با شما می ماند. یکی از عکس هایی است که همزمان تکنیک عکاسی و موضوعی قوی دارد. یک مدرک تصویری دراماتیک از وابستگی اقتصاد جهانی به بازار مواد خام و نیروی کار ارزان.