عکاسی مد سال ها در عرصه‌ی موزه حضور داشته است ولی این پدیده جایگاه مهم خود را زمانی کسب کرد که موزه‌ی هنر مدرن نیویورک برای اولین بار نمایشگاهی با عنوان « مد کردن خیال» ترتیب داد، و این نخستین باری بود که موزه به چنین موضوعی می‌پرداخت. قبل از گشایش نمایشگاه، آرت فوروم از دو ناظر خبره و با تجربه در باب عکاسی و مد، ابیگیل سولومون -گردو و پیتر هلی دعوت کرد تا به مسائلی که به واسطه‌ی این نمایشگاه به وجود می‌آیند، بپردازند.
پیشنهاد مطالعه: مقالاتی پیرامون «عکاسی پوشاک و مد»
بخشی از متن:
برای خوانندگان « آرت فوروم» این خبر چندان عجیبی نخواهد بود اگر که بگوییم عکاسی تجاری مد و عکاسی هنری (با عکاسانی که در هر دو عرصه قدم می‌گذاشتند) از دیرباز در مجاورت هم بوده‌اند.
«آرت فوروم» نیز با نشان دادن ارتباط مد با هنر معاصر و همچنین با ایجاد مکانی برای ترویج عکاسی تبلیغاتی مد در سطحی بالا، در این تحول سهم ناچیزی داشته است. در طول قرن بیستم هنرمندان و عکاسان اغلب از شاخه‌ای به شاخه‌ای دیگر می‌پریدند. از میان آن ها من ری، فردریک کیسلره، هربرت لیست، سالوادور دالی، ادوارد استایکن، ایروینگ پن و اندی وارهول نمایندگان این پل زنیهای بی حد و حصر بوده‌اند. در حالی که سرمایه‌ی فرهنگی بزرگ‌تری عاید کار عکاسی هنری است، در اغلب مواقع، عکاسی مد حرفهای مخصوصاٌ در بالاترین سطح‌اش، سرمایه‌ی اقتصادی عظیم‌تری را به خود اختصاص داده است.
در بیست سال گذشته، همانند دوره‌های پیشین ، عکاسان تجاری که آرمانی هنری نیز داشته‌اند، از الزام به تولید اثری که به طور مطلق کار حرفهای آن‌ها را انکار کند، خلاص شده اند. مثلا به ایروینگ پن به عنوان نمونه‌ای از این مورد می‌توان اشاره کرد. وی که عکاس موفق مد در مجله ووگ ۷ دهه های ۵۰ و ۶۰ بود، زمانی که به هنر روی آورد مایه‌ی اصلی کارهایش یا زنان چاق بودند، یا جمجمه‌ها و ته سیگارهای متلاشی شده. کاملاٌ روشن است که تضاد بین این موضوع‌ها با موضوعات تصاویر مدلش توجیهی برای هدف و خواست زیبایی‌شناسانه‌ی او است. به هر حال امروز چه برای عکاسان مدی که علاقه‌مند به عکاسی هنری هستند و چه عکاسان هنری‌ای که جذب دنیای مد شده‌اند، این تقابل‌های قاطعانه دیگر موضوعیتی ندارند. متقابلاٌ ممکن است عکاسان مد از چیزهای معیوب استفاده کنند، مدل‌های غیر حرفهای استخدام کنند، صحنه‌هایی مهیج از زشتی و خشونت و فساد را بیارایند، و یا به گونه‌ای با دخل و تصرف در تصاویر تاریخ عکاسی، از آن‌ها بهره بگیرند. این در حالی است که عکاسی هنری دیرزمانی است که از زیر بار سنگین مفهوم زیبایی رها شده است. …