معرفی مقاله:
تارکوفسکی سینماگر صاحب سبک روس را با فیلم‌های دشوارش می‌شناسیم، سینمای او مملو از برداشت‌های بلند و مضامین پنهان است که به کرات درباره‌ی آن‌ها سخن به میان آمده. اما توجه به هنر این کارگردان از دریچه عکاسی و ایجاز، متن حاضر را از سایر متون درباره‌ی او متمایز می‌کند. مقاله‌ی «تارکوفسکی و ایجاز» همانطور که از نامش پیداست به دنبال یافتن عنصر ایجاز در هنر تارکوفسکی است. وقتی به حرکت زمان در فیلم‌های این کارگردان می‌اندیشیم، ایجاز آخرین کلمه‌ای است که به ذهن ما می‌آید. او از کودکی شیفته‌ی عکاسی بود. عکس‌های فوریِ پولاروید او نشان از تعلق خاطر عمیق او به عکاسی است.
«جان‌اِی. رایلی» نویسنده‌ی این مقاله تلاش می‌کند به مدد تئوری رولان بارت در باب عکاسی به تشریح نگاه تارکو در امر عکاسانه بپردازد. بارت دسته‌بندی استودیوم و پونکتوم را برای عکس‌ها ایجاد کرد تا با نگریستن به عکس، یک بعد شخصی و یک بعد عمومی‌تر را در عکس‌ها بیابیم. این دسته‌بندی مهم بارت چه ارتباطی به آثار تارکوفسکی دارد؟ نویسنده بحث خود درباره‌ی ایجاز و سینمای تارکوفسکی را با نظریات بارت غنی می‌کند. اندیشیدن درباره‌ی صحنه‌هایی از فیلم‌های تارکوفسکی، عکس‌های پولاروید او، علاقه‌اش به نوردهی مضاعف و هایکو نشان از توجه تارکو به امر ایجاز دارد، توضیح ایجازِ خاص تارکوفسکی و تضادِ مفهوم ایجاز با زمان در سینمای او مسأله‌ای است که این مقاله با حوصله و دقت تمام تشریح کرده است.
ایجاز کلمه‌ای نیست که وقتی به آندرِی تارکوفسکی فکر می‌کنی به ذهنت برسد. در فیلمش استاکر، دو ساعت و نیم طول می‌کشد تا سه مرد و یک سگ را از یک منطقه بگذراند. فیلم‌های تارکو و شخصیتِ خلاق قدرتمندش که اغلب بر بحث درباره آثارش سایه می‌اندازند. جزئی از بدنه‌ی سینمای جهان شده‌اند و فیلم‌هایش ضرب‌المثلی برای فیلم‌های کش‌دار، دشوار و کاملاً جدی. اما با وجود این شهرت به اِطناب، لایه‌ا‌ی پنهان از اختصار در اندیشه و آثار او وجود دارد.
بخشی از مقاله:
ایجاز کلمه‌ای نیست که وقتی به آندرِی تارکوفسکی فکر می‌کنی به ذهنت برسد. در فیلمش استاکر، دوساعت و نیم طول می‌کشد تا سه مرد و یک سگ را از یک منطقه بگذراند. فیلم‌های تارکوفسکی و شخصیتِ خلاق قدرتمندش که اغلب بر بحث درباره آثارش سایه می‌اندازند جزئی از بدنه سینمای جهان شده‌اند و فیلم‌هایش ضرب‌المثلی برای فیلم‌های کش‌دار، دشوار و کاملاً جدی. اما با وجود این شهرت به اِطناب، لایه‌ا‌ی پنهان از اختصار در اندیشه و آثار او وجود دارد.
