معرفی مقاله:
به باور استیون هلر، نرم افزار فتوشاپ در میان دیگر رسانه‌های دیجیتال، مهم‌ترین عامل تهدیدکننده‌ی هنر تصویرگری در تاریخ این رشته است. او در این متن پاره‌ای از دلایل آن را مطرح می‌کند. هلر می‌کوشد تا تغییرات در شیوه‌ها و سبک‌های تصویرگری در سراسر قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم را شرح دهد. به گمان او امکانات دیجیتال تصویرگرانه در عصر حاضر و ترجیح به استفاده از تصاویر عکاسی و ابزارهای دیجیتال، منجر به حاشیه رفتن تصویرسازی منقوش یا ترسیمی شده است. اما در عین حال می‌توان به احیا یا بازآفرینی آن اندیشید. این نوشتار در پی آن است تا تکامل تصویرگری و نقشی که این هنر امروزه هم در فرهنگ عامه و هم در رسانه‌های جمعی بر عهده دارد را برای طراحان گرافیک شرح دهد.
.
بخشی از مقاله:
نورمن راکولا با طرح جلدهای خود برای مجله ساتار دی ایونینگ پست، چهره‌ای آرمانی از آمریکا به تصویر کشید. آمریکا نیز ستایشگر سرسخت او به عنوان هنرمندی مردمی گردید. امروزه، اما، تصویرگری – اعم از روایی یا مفهومی – به قول سردبیر بدبین یکی از مجلات طراحی: «در عصر رسانه‌های دیجیتال، امری است غیر ضروری». پس آیا باید گفت رشته تصویرگری به راستی به حاشیه رانده شده است؟ یا به زبان چارلز دیکنز: «آیا واقعا مردنی است، یا به نظر می رسد مردنی باشد؟ امروزه رسانه‌های دیجیتال و به ویژه نرم افزاری همچون فتوشاپ، بر نگرش مدیران هنری و طراحان نسبت به تصویرگری تأثیری عمیق برجای گذاشته است.
زمانی بود که طراحان گرافیک به قدرت تأویل و تیزبینی تصویرگران نسبت به مفهوم نیازمند بودند. اما اکنون خود می‌توانند تصویرگری – کلاژهایی به وجود بیاورند و جایگزین کنند. شکی نیست که فتوشاپ یک سر جایگزین تصویرگران نشده است. (و البته بسیاری از تصویر گران قابل از فتوشاپ به عنوان یک ابزار بهره می گیرند). اما در عین حال این ابزار نسبت به تمام فن‌آوری‌های پیشین در تاریخ تصویرگری، به مراتب تهدید کننده‌تر است. …
.
پیشنهاد مطالعه: مقاله‌ی «به سوی حرفه‌ای کل نگر (چالش‌های هنر تصویرسازی)» گفت‌وگوی مارشال آریسمن با میلتون گلیزر
