محمد رضایی راد
محمد رضایی راد متولد ۱۳۴۵ و اهل رشت است. تحصیلاتش را از دوران ابتدایی تا دوران لیسانس در همان‌جا گذراند و از همان ابتدا گه‌گاه در هفته‌نامه‌ی محلیِ «نقش قلم» که پدرش آن را منتشر می‌کرد، می‌نوشت. نوشتن را در سال‌های بعد، به‌هنگام تحصیل در رشته‌ی ادبیات فارسی در دانشگاه آزاد رشت در نشریه‌ی فرهنگی «ویژه‌ی فرهنگ، هنر و ادبیات نقش قلم» که با همکاری دوستانش منتشر می‌کرد، به طور جدی‌تری پی گرفت. سپس در تهران در رشته‌ی فرهنگ و زبان‌های باستانی به مطالعه ادامه داد. که حاصلش کتابی به نام «م‍بان‍ی ان‍دی‍ش‍ه س‍ی‍اس‍ی در خرد م‍زدایی» شد. در همه‌ی این سال‌ها در کنار نوشتن و پژوهش‌هایی همچون: نگارش «تاریخ اجتماعی شهر در ایران باستان»، نگارش هفتگی در ستون «اندیشیدن در بزرگراه» در روزنامه‌ی شرق؛ کتاب «نشانه‌شناسی سانسور»، و نگارش مقالاتی در نشریاتی همچون ارغنون، هفت، فصلنامه هنر و حرفه: هنرمند؛ سینما و تئاتر از دغدغه‌های اصلی او بود.
محمد رضایی راد از نوشتن فیلمنامه‌هایی چون «بچه‌های مدرسه‌ی همت»، «کودک و سرباز» (هر دو به کارگردانی رضا میرکریمی)، تا همکاری با بهرام بیضایی در اجرای نمایش‌های مجلس شبیه و افرا، و نوشتن و اجرای آثاری چون بازگشت به خان نخست، جوهر گوگرد، رقصی چنین…، رویای طاهرگان خاموش، و آنک انسان، فعل و فرشته‌ی تاریخ را در کارنامه‌ی کاری خود دارد. او در سال ۱۳۸۶ تدریس تاریخ نمایش و نمایش‌نامه‌نویسی در دانشکده‌ی هنر و بعد در دانشگاه سوره و دانشگاه تهران را آغاز کرد. در چند سال بعد به دلایلی از صحنه‌ی تئاتر دور شد. اما با تأسیس گروه «خانه» به شیوه‌ای دیگر این فعالیت را ادامه داد تا سال ۱۳۹۵ که با اجرای “براساس دوشس ملفی” به صحنه‌ی تئاتر برگشت.
