نقاشی تاریخی / Historical Painting

«نقاشی تاریخی» چیست و آیا اساساً کاربرد چنین ترکیبی درست است؟ جواب ساده‌ و روشنی برای این پرسش وجود ندارد؛ یا دارد، اما شاید چندان بسنده و مفید نباشد. آن‌چه به طور سنتی این نوع از هنر تصویری را شامل می‌شود و با عنوان فوق نامیده شده است به‌سادگی یک گونه‌ی تولید تصویر در کنار دیگر گونه‌ها نیست. ژانرهای تصویری شناخته‌شده‌ ــ پرتره، طبیعت‌بیجان، منظره‌، و جز آن ــ عموماً طی فرایندی تدریجی از رنسانس تا سده‌ی هفدهم استقلال یافتند. سپس به عنوان اشکال مستقلی از تولید تصویری، یا دقیق‌تر بگوییم نقاشی، موجودیت یافتند. به این ترتیب زمانی که به سده‌ی هفدهم و هجدهم، یعنی دوران اوج آکادمی‌های اروپایی هنر، می‌رسیم، با ژانرهای مختلفی از هنرهای بصری سروکار داریم که البته، با توجه به سیر تاریخیِ پیش‌گفته، بر مبنای معیارهای قدیمی ارزش‌گذاری می‌شوند و در نظامی سلسله‌مراتبی جای می‌گیرند که در رأس آن‌ «نقاشی تاریخی» جای می‌گیرد.

درباره‌ی نقاشی تاریخی «بایارینیا مارازُوا»

Vasily Surikov - stepan razin 1 c 1903

رهبر شورشی‌های کازاک شاهدخت ایرانی را به رود ولگا می‌اندازد

Death of Marat, Jacques-Louis David, 1793

بازنمایی رخدادهای تاریخی در تابلوهای نقاشی

پاستورالیسم، هنر معاصر، ژانر در هنر معاصر، جف وال، گرهارت ریشتر

زندگی ساده: پاستورالیسم و دوام‌آوردن مقوله‌ی ژانر در هنر معاصر / تامس کرو / صالح نجفی

Gerhard Richter / گرهارد ریشتر

یادداشتی در باب مجموعه‌ی ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ گرهارت ریشتر / بنیامین بوکلو / داوود کاظمی

نقاشی اعدام ماکسیمیان از ادئوار مانه، نقاش امپرسیونیست فرانسوی سده‌ی نوزدهم.

نقاشی از تاریخ – نقاشی از تراژدی / رابرت استور / کتایون یوسفی

تابلوی مرده از گرهارد ریشتر، نقاش مولف آلمانی است که در سال ۱۹۸۸ کشیده است.

یادآوری ناگهانی: ۱۸ اکتبر ۱۹۷۷ / رابرت استور / کتایون یوسفی

از «نقاشی تاریخی» به تصویر و تاریخ / مجید اخگر

نشریه‌ی حرفه هنرمند

«نقاشی تاریخی»، یا تصویر و تاریخ

اثری از مارک تنسی نقاش پسامدرنیست آمریکایی

از اسکاتولوژی تا اکولوژی: پایان‌ها، غایات تاریخ و طبیعت / پیتر سدن / صالح نجفی

نقاش زندگی مدرن: جمع بندی / تی. جی. کلارک / ابوالفضل توکلی‌شاندیز

نقاش زندگی مدرن: جمع بندی / تی. جی. کلارک / ابوالفضل توکلی‌شاندیز

هنر، عمل تاریخ نگارانه و پایان‌های تاریخ / دیوید گرین و پیتر سدن / گلنار نریمانی

هنر، عمل تاریخ‌نگارانه و پایان‌های تاریخ / دیوید گرین و پیتر سدن / گلنار نریمانی

طی چندین شماره، به طور کم‌و‌بیش نظام‌مند به تَبارشناسی ژانرهای سنتیِ تولید تصویر پرداخته‌ایم؛ پرتره، منظره، طبیعت بیجان و جز آن. شماره‌ی ۶۴ و ۶۵ را به موضوع «نقاشی تاریخی» یا به طور عام‌تر، هنر تاریخی، اختصاص داده‌ایم. در میان ژانرهای سنتی، تولید تصویر مبهم‌ترین و مرزناپذیرترین و در عین حال وسیع‌ترین و «مهم‌ترین» آن‌ها بوده‌ است. در تقسیم‌بندی‌های آکادمیک، این نوع از هنر همواره بالاترین جایگاه را در سلسه‌مراتب موضوعی و ژِنِریک به خود اختصاص می‌داد، چرا که بزرگ‌ترین آثار و مهم‌ترین سفارش‌ها و موضوعات ذیل این مقوله جا می‌گرفتند؛ روایت‌های کتاب مقدسی، حکایت‌های اساطیری و مربوط به میراث کلاسیک، و بازنماییِ موقعیت‌ها، چهره‌ها و رخدادهایِ تاریخی تعیین‌کننده.
این شکل از «نقاشی تاریخی» با رسیدن به سده‌ی نوزدهم به واسطه‌ی تحولات تاریخی و رسانه‌ایِ گسترده، از جمله پدیدآمدن عکاسی، دسخوش دگرگونی‌هایی شد. و در اواخر این سده تقریباً از میان رفت.
اما آیا این ژانر در شرایطی که معنا و کارکرد تاریخ خود سراپا دگرگون شده، امکان‌پذیر است؟ در شرایطی که قالب‌بندی‌های از پیش تعریف‌شده‌ی تاریخ قدسی و زمینی از آن نوع که پشتوانه‌ی این گونه از نقاشی بود مورد تخریب جدی قرار گرفته‌اند.
در مقاله‌ای با نام «از «نقاشی تاریخی» به تصویر و تاریخ» دقیقاً با همین پرسش‌ها روبه‌رو می‌شویم. این مقاله پس از تحلیلِ تحولات معنایی و کارکردی این ژانر هنر تجسمی و دگرگونی خودِ معنای تاریخ در آغاز سده‌ی نوزدهم، پرسش از امکان هنر تاریخی را بر زمینه‌ی هنر معاصر و با اشاره به کار هنرمندانی چون تیم ایتل و جف وال به بحث می‌گذارد.
مقاله‌های شماره‌ی ۶۴ به چارچوب‌های روشنگرِ نظریه‌ی تاریخ و تاریخ‌نگاری در اشكال مختلف خود می‌پردازند و تحولات متأخر نظریه‌ی تاریخ در كار متفكرانی چون هَیدن‌وایت، جیمسون، هابرماس، و فوكویاما را با زبانی روشن و موجز به بحث می‌گذارند. به این ترتیب زمانی كه در مقاله به بحث در مورد این نوع از هنر تصویری می‌رسیم، می‌توانیم فهم بهتری از آن به عنوان یكی از اشكالِ روایت تاریخ ــ در كنار تاریخ‌نگاری، ادبیات، روایت‌های شفاهی، و جز آن ــ به دست آوریم. برای مثال این موضوع مطرح خواهد شد که چگونه می‌توان در شرایط پس از «نقاشی تاریخی»، در آثار مدرن و معاصر، تاریخ را بازنمایی و حضور آن را در آثار گوناگون ردیابی و بازاندیشی كرد.
علاوه‌ بر این، در شماره‌ی ۶۵ سعی داشتیم این موضوع را در هنر ایران نیز بررسی کنیم و در مقاله‌ی «نقاشی تاریخی ایران در نسبت با غرب» به قلم ثمیلا امیرابراهیمی این موضوع نیز مطرح شده است.
.
برای مطالعه‌ی مقالاتی در این باب رجوع کنید به:
از «نقاشی تاریخی» به تصویر و تاریخ به قلم مجید اخگر
نقاشی تاریخی ایران در نسبت با غرب به قلم ثمیلا امیرابراهیمی
«نقاشی تاریخی»، یا تصویر و تاریخ
«نقاشی تاریخی» یا تصویر و تاریخ (۲)

فرم و لیست دیدگاه

ارسال دیدگاه

۰ دیدگاه‌

هنوز دیدگاهی وجود ندارد.

    سبد خرید۰ محصول