معماری معاصر / Contemporary Architecture
معماری معاصر (پس از جنگ دوم) چند تغییر واضح در سبک به خود دیده است. یکی اینکه آن‌چه (امروز از سر طعنه) تزئینات نامیده می‌شود، در آن غیب شده است. در طلیعۀ قرن بیستم، معمار آمریکایی، لوییس سالیوان این تک‌جملۀ معروف را جا انداخت که «فرم تابعِ کارکرد است.» با اینکه ساختمان‌های خودِ سالیوان اتفاقاً خیلی هم مزیّن و مرصّع به آهن‌کاری‌های پرنقش و نگارِ آرت‌نوو و سنگ‌کاری‌های سبکِ کِلتی بودند، اما جملۀ «فرم تابع کارکرد است» فی‌الفور با این سوءتفاهم به هم آمیخت که فضا باید در تسخیرِ نوعی سادگی تیره و تار و تابعِ کارکرد باشد. چند سال بعد، آدولف لوس، معمار و نظریه‌پرداز، در جستاری به سال ۱۹۰۸ تحت عنوان «تزئینات و جنایت» با کمال حرارت اعلام کرد که فقدانِ تزئینات «نشانۀ قدرتِ روحی» است. همین دو جمله فوراً به اصول عقاید حرفۀ معماری بدل شد. سر و کلۀ نسلی از معماران، چه از جناح سوسیالیست و چه از قماش فاشیست، پیدا شد که تزئین را نشانۀ انحطاط بورژوازی و ادا و اطوار فرهنگی می‌دیدند و در طراحی‌ها کوچک‌ترین نشانه‌ای را که می‌توانست «تزیینیِ محض» محسوب شود حذف می‌کردند.
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.