رنج شگفتی و مهلکه‌ای گریزناپذیر

چه آنچه می‌بینیم فضاهای آرام روستاهای انگلیسی باشند، چه سنگرها و خاکـریزهای جنگ، پل نش همیشه در نقاشی‌هایش ایده‌ای تازه برای ارائه دارد، ایده‌ای که همیشه هم خوشایند نیست.

با در نظر گرفتن دنیاهایی محـاط در ماه‌هایی عظیم‌الجثه، تپه‌ماهـورهـای «آکـسفوردشـایِر» و پستـی‌بلـندی‌های «بِرکشایِر»، جنگل‌های پاییزی و آسمان‌های خال‌مخـالی، می‌توان پـل نـش را نقاش نئورمانتیک جزیره‌ای آرام و کوچک به حساب آورد. بیدهـایی که در اطراف برکـه‌ای دورافتاده، همراهِ باد رقصانند؛ ساحلی خالی از سکـنه در «دیم‌چِرچ» با موج‌شکن‌ها و استحکامات ساحلی؛ باتلاق‌های «رای» که در معرض هندسه‌ای اغراق شده هستند و ابرها در آن‌ها به شکل متوازی‌الاضـلاع‌اند؛ هـمه نقاشـی‌هایی غریب و ناهمگون‌اند.