این کتاب دوجلدی، مجموعه‌ای منتخب از مقالات فصلنامه‌ی «حرفه: هنرمند» است که مشخصاً به «تاریخ هنر معاصر ایران» پرداخته‌‌اند. و سعی دارند بسترها‌، مسیرها، رویکردها، پرسش‌های محوری و گره‌گاه‌های اصلی این حیطه را معرفی و بررسی کنند. از این‌رو، در این کتاب با نوعی تاریخ‌نگاری تخت و توصیفی روبرو نیستیم. بلکه آن‌چه می‌خوانیمْ تحلیل، تفسیر و نقد هنر جدید ایران است که اگرچه ریشه‌های آن را باید در دوران صفوی جست. اما در هفتاد سال اخیر با تب‌وتاب بیشتری در فضای فرهنگی ایران پدیدار شد و نام هنر نوگرا را به خود گرفت.
نویسندگان این مجموعه را اسامی نام‌آشنایی تشکیل می‌دهند؛ نویسندگانی از جمله رویین پاکباز، بابک احمدی،مراد فرهادپور، آیدین آغداشلو، آریاسپ دادبه، مجید اخگر، مهران مهاجر، باوند بهپور، منصور هاشمی، ثمیلا امیرابراهیمی، مازیار اسلامی، صالح نجفی و دیگرانی که هر یک در حیطه‌ی مطالعاتی خود صاحب‌قلم و صاحب‌نظر هستند.

قاعدتاً این کتاب به تمامی سوالات اساسی هنر ما پاسخ نمی‌دهد. اما مجموع مقالات آن، در کنار طرح مسائل و پرسش‌های اصلی هنر معاصر ما، همزمان، با تنوع و چندگانگی‌ پاسخ‌هایشان، موجب گفت‌وگویی انتقادی اما روشنگر و سازنده بین یکدیگر شده‌اند.

در جست‌وجوی زمان نو: درآمدی بر تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران (دو جلدی)

گردآورنده: ایمان افسریان

ناشر: حرفه هنرمند

چاپ اول: ۱۳۹۵

متن پشت جلد: «صد سال از تأسیس مدرسه‌ی صنایع مستظرفه می‌گذرد. مدرسه‌ای با شیوه‌ی جدید آموزش به روش غربی. امروز که به دنیای هنر معاصر ایران می‌نگریم، تصور جهان هنر یک سده پیش ایران قابل تصور نیست. حتی نمی‌توان تصور کرد این تغییرات بنیادین ظرف چهار نسل به وقوع پیوسته و این دنیا نبیره‌ی آن جهان است. تصویری که ایرانیان در این یه سده خلق کرده‌اند. هیچ شباهت و تناسبی با تصویری که از ۵۰۰۰سال پیش می‌کشیدند یا می‌دیدند ندارد. تغییری که گویی که از مغز و چشمی جهش یافته برآمده است. برای فهم این دوره‌ی صد ساله ناچاریم آن را بر اساس تغییر گفتما‌ن‌ها -که با تغییرات سیاسی اجتماعی همزمان بود- دسته‌بندی کنیم. این معیار مناسبی به نظر می‌آید.

این مجموعه عمدتاً از چینش مجدد گزیده‌ای از مقالات بخش حرفه‌:نقاش ۵۷ شماره‌ی فصلنامه‌ی حرفه: هنرند پدیده آمده است و ادعای آن فراهم کردن مقدمات برای نگارش تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران است.