ساخت تصویر: مادر و کودک
در دوران پیشادیجیتال، برگه‌های کنتاکت۱ و چاپ مستقیم نگاتیوهای پشت سرهم، راهنمایی بودند که به عکاسان امکان می‌دادند تا آنچه را که روی حلقه‌ی فیلم خود ثبت کرده‌اند ببینند. این برگه‌ها که نقشی مرکزی در ویرایش و آرشیو ایفا می‌کردند، خودشان بیانگر رویکردهای عکاسان شدند: اصلاحاتِ ظریف عکاس در کادربندی، نوردهی و سوژهْ از عکسی به عکسی دیگر و دنبال‌کردن روند پیشرفت سازنده‌ی تصویر به سمت ترکیب‌بندی واپسین که پسند نهایی اوست. نگاه کردن به برگه‌های کنتاکت وجهی دیدزنانه۲ نیز دارد: می‌توان حرکات عکاس را در خلال زمان و مکان مرور کرد و کوچکترین انقباضات چشم او را از چپ به راست به هر طرف که توجه او جلب شده است دنبال کرد. گویی بتوانیم داخل ذهن عکاس برویم و از یک جایگاه ممتاز، از زاویه‌ی چشم او و از ردیف جلوی صندلی‌های تماشاخانه‌ی داخل ذهنش، کارش را مشاهده کنیم.
همانطور که کریستین لوبن در مقدمه‌ی خود بر کتاب، کنتاکت‌‌های مگنوم، که اولین بار در سال 2011 توسط تیمز و هادسون منتشر شد، نوشت:
«کنتاکت که بسته به رویکرد هر عکاس منحصر به فرد است، سندی است از نحوه‌ی ساخت یک تصویر. آیا برنامه‌ریزی شده، یا مواجه‌ای است از سر خوش‌اقبالی؟ آیا عکاس متوجه صحنه‌ای دارای پتانسیل شده و با جدیت کارکرده تا به یک تصویر موفق برسد؟ یا لحظه‌ی قطعیِ۳ افسانه‌ای در جریان بوده است؟ برگه‌های کنتاکت، که امروزه توسط عکاسی دیجیتال منسوخ شده‌اند، بخش قابل توجهی از جاذبه‌ی عکاسی را در خود دارند: گسترش مفهوم زمان، اثری ماندگار از حرکت در فضا و اثبات آشکار ادعای عکاسی مبنی بر بازنمایی سرراست واقعیت.»
در سال 1953، الیوت ارویت در خانه‌اش در نیویورک تشکیل خانواده داد. تصویر او، عکسی منتخب از همسر اول، نوزاد و گربه‌اش است که از همان زمان نمونه‌ای بارز و کلاسیک از عکاسی در سنت اومانیستی شناخته شد. در ادامه، ارویت هیجان ثبت یک عکس عالی و شناختی که بازنگریِ برگه کنتاکت می‌تواند در گذر زمان ارائه کند را شرح می‌دهد:
پیشنهاد مطالعه: مقاله‌ی «الیوت ارویت؛ چشم‌چران خوش‌نیت»
«این تصاویر در سال 1953 گرفته شده‌اند و همانطور که می‌بینید فقط یکی از عکس‌ها ارزش چاپ داشته. همه‌ی آنها عکس سَردستی۴ هستند، از جمله عکسی که ارزش چاپ داشته است. این عکسی خانوادگی است: اولین فرزندم، اولین همسرم و اولین گربه‌ی من.» تأکید بر پرسپکتیو دوگانه‌ی یک تازه پدر که از خانواده‌ی جوانش عکس می‌گیرد و عکاسی حرفه‌ای که تصویری از یک کودک تازه متولد شده را خلق می‌کند، و کودکی که توسط مادری شیفته در سمت راست و فرم کشیده‌ی گربه‌ای لمیده در سمت چپ، قاب گرفته شده است، عکس «مادر و کودک» را به نمونه‌ای از توانایی الیوت ارویت در یافتن تعادل عاطفی میان امر شخصی و همگانی بدل کرده است. از زمان اضافه شدن آن به نمایشگاه تأثیرگذار و کاتالوگ «خانواده‌ی انسان» در سال 1955، تصویرِ بسیار بازتولید شده‌ی ارویت، به نماینده‌ی کلاسیک اولین روزهای دگرگون‌کننده‌ی ورود یک نوزاد به خانواده بدل شده است.
این حلقه در بی‌تکلفی‌اش چشمگیر است. میان ۲۶ عکس سَردستی از جنبه‌های مختلف زندگی خانواده‌ی جوان – از جمله مجموعه‌ای از ارویت جوانِ بدون پیراهن که دخترش را در آغوش گرفته است –تنها یک فریم، آن صحنه‌ی به یاد‌ماندنی است. «مادر و کودک» لحظه‌ای گذرا را ثبت کرده است و مثالی است از هیجان یافتن تک‌تصویری با ترکیب‌بندیِ بی‌نظیر در برگه‌ی کنتاکت. ارویت خاطرنشان می‌کند:
«به طور کلی نگاه کردن به کنتاکت‌ها برایم ناامیدکننده است – آدم همیشه انتظارات بیشتری دارد که الزاماً برآورده نمی‌شوند. اما در نهایت وقتی نوبت به چاپ آنها می‌رسد و با آنها زندگی می‌کنید، گاهی اوقات بهتر می‌شوند. من دوست ندارم همیشه به کنتاکت‌ها نگاه کنم چون کار است و می‌توانی اشتباه کنی، اما این بخشی از فرآیند است. شما باید این کار را انجام دهید… زیرا اغلب چیزها را بار اول نمی‌بینید بلکه بار دوم و یا حتی سوم با آنها مواجه می‌شوید.»
منبع: سایت مگنوم
پی‌نوشت:
1. Contact sheets
2. voyeuristic
3. decisive moment
4. Snapshot
- برچسبهای نوشته: الیوت ارویت, عکاسی مستند
برای تداوم فعالیتهای حرفه: هنرمند با ما همقدم شوید
