پرتره‌‌سازی، مواجهه‌‌‌ی هنرمند با چهره است؛ و چهره پدیده‌ای عادی نیست. مرسوم است که چهره را آینه‌ی شخصیت یا روح بدانند و برای این باور دلایل قانع‌کننده‌ای نیز دارند. سر و چهره، جایگاه مغز و حواس پنج‌گانه است و از این‌رو مرکز اصلی شناخت ما از جهان محسوب می‌شود. مجاری شنیداری و گفتاری ما در چهره‌ی ماست و چشم‌ها، این دو گوی درخشان را از دیرباز دروازه‌ی روح نامیده‌اند. همچنین بیش از ۴۰ ماهیچه مسئول گستره‌ی حرکات، عواطف و حالات چهره‌اند که نقش بارزی در ارتباطات انسانی دارند. این تجمع مراکز اصلی شناخت و ارتباط در چهره، چنان است که وقتی به خودمان، به هسته‌ی درونی و بنیادین «من» می‌اندیشیم جایگاه آن را در سرمان متصور می‌شویم و نه مثلاً در دست و پایمان. چهره، جزئی از آدمی است، اما چنان است که گویی خود اوست، کل اوست.
برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.