اوتا بارت و رسانه‌ی ادراک / پامِلا م. لی / پیمان چهرازی

بخشی از متن:

اوتا بارت، از اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، مشغول خلق هنری با خصایص و مضمونِ ادراک بوده است: مجادله‌ی بی‌و‌قفه‌ای در باب سازوکارِ نگاه و تأمل؛ فراز وُ فرود ژرفانمایی و دیرِش (duration)؛ و درهم‌تنیدگی همیشگیِ دنیای پدیدار و سوژه‌های متنوعش. به‌ نظر می‌رسد عکس‌های بارت، به‌لحاظ دقت موجود در تمایزات ظریفِ فرمی و طرح منضبط‌شان، این اظهار نظر مرلوپونتی را درونیِ خود کرده‌اند که «وقتی من چیزی را درک می‌کنم، به‌واسطه‌ی زاویه‌ی دیدِ خود، به دنیا به‌مثابه یک کلّیت تعلق دارم، و به‌هیچ‌رو از محدوده‌های گستره‌ی دیداریِ خود آگاه نیستم». بارت محدوده‌های این گستره‌ی دیداری را وسعت می‌بخشد تا گذراترین و درنتیجه نامحسوس‌ترین اتفاقات دنیای روزمره را در بر بگیرد.